Een trotse Nederlander.....of niet...

Dag kerstmannen en vrouwen....

Ik ben op het moment in NL. Het voelt wat vreemd om hier te zijn...het is mijn voormalige thuis. Het voelt als thuis...maar toch ook weer niet. Klinkt misschien wat vreemd maar heb echt geen idee hoe ik dit uit kan leggen. :)

Mijn reis hier naartoe was interessant. Ik ging via New York en aldaar kwam ik de nodige landgenoten tegen...aka NLers. Het kostte me niet veel moeite om er achter te komen dat ik in het gezelschap was van Nederlanders, dat kon ik van afstand horen en zien. Dat is punt 1: luidruchtig.
Mijn eerste aanvaring met NL´ers was op zo´n loopband...je weet wel...zo eentje waar je lekker snel kan doorlopen. Alleen begrijpen sommige mensen dit niet en die gaan er op stilstaan....of misschien begrijpen ze het wel en zijn ze gewoon lui. Hoe dan ook...als je stil gaat staan dan is het wel zo sociaal als je ruimte over laat voor mensen om er langs te lopen. In dit geval stond er een groep stil die geen ruimte over liet. Ik keek naar ze en dacht "ik hoop dat het geen NLers zijn". Maar ja....wel dus. Nou moet ik toegeven, dat kan ook gebeuren met mensen uit een ander land....kan toeval zijn.

Buiten dat er veel luidruchtige mensen op het vliegveld waren, allemaal NLers, zaten er ook veel in het vliegtuig. Zij lieten een nogal territoriaal gedrag zien. Ik zat achterin het vliegtuig met behoorlijk wat lege stoelen om me heen, zelfs totaal lege 2 en 3 zits. Mijn gedachte:"als iedereen binnen is en er is nog een bankje vrij dan kan ik daar met mijn lange lijf (2M) gaan zitten/liggen". Foute gedachte! De Hollandse kolonie dacht daar duidelijk anders over! Je gaat natuurlijk niet wachten totdat iedereen binnen is, want dan zijn misschien de mooiste plaatsen al weg....je gaat gewoon zsm zo veel mogelijk plaatsen inpikken. Dit doe je door niet in je groep te blijven zitten maar je te verspreiden. Daarnaast kan je ook spullen op verschillende stoelen gaan leggen om het te doen lijken alsof de betreffende stoel bezet is....geniaal! Intussen kijk je triomfantelijk om je heen om te zien of iemand anders je misschien erkenning geeft voor je geweldige daad. Helaas keken ze soms ook mijn kant uit en zagen ze een gezicht met een gemengde uitdrukking van irritatie en schaamte. Maar ja...."wat kan ons dat schelen...als we ons bankje maar hebben....wij zijn slim". Dussss.....

Het werd nog wat erger. Ik had mijn deken en kussen onder mijn stoel gelegd. Toen we gingen vliegen ontdekte ik dat mijn deken weg was. Ik vroeg, met enige moeite, aan de meneer achter mij of hij mn deken gepakt had. Hij moest even denken en zoeken in zijn collectie dekens. Is een heel werk als je een 3-zits bankje inpikt waar al drie dekens op liggen en je vervolgens ook nog de deken van je overbuurman nodig denkt te hebben. "uuuuhhhhhmmmmm....ja, dit is denk ik jouw deken". Ik ben gewend om bedankt tegen mensen te zeggen, maar in dit geval was het slechts "ok". Hij was in een sociale bui, dus vroeg hij me of ik mn kussen ook nog wilde hebben. Maar nee, die hoefde ik niet. Wat vervolgens de beeldvorming compleet maakte was dat de betreffende meneer ook nog bij de stewart ging zeuren over het eten op zijn vorige vlucht. Waarop de stewart zei "how am I supposed to know what you had for dinner on the other flight?". Die man was mijn held.
Samenvattend...punt 2: we denken vooral aan ons zelf.......zo lijkt het.

Het bovenstaande "zo lijkt het" kan weg na het volgende verhaal.
Ik kwam aan op Schiphol, ging allemaal erg vlot...mijn koffer als 3e op de band.
Kom ik bij de trein aan, ik heb 2 koffers en een tas met alcohol bij me. Moet ik in zo´n dubbeldekker stappen. Ik besloot om boven te gaan zitten. Ik moest dus de trap op en vervolgens de strijd aan met dat vervelende kleine klapdeurtje. Nu zat er een man precies naast de klapdeur....in die stoel waar je in je eentje kan zitten. Volgens mij had deze man een buitengewone interesse in mij en mn koffers. Hij zat mij namelijk te bekijken alsof we in een uitdagende spelshow op televisie waren "zou het hem lukken om zonder hulp met al die zooi door dat klapdeurtje heen te komen?"
Ik kan me best voorstellen dat dit een spannend schouwspel kan zijn. Waarschijnlijk dat hij daarom ook geen poot uitstak. Natuurlijk lukte het me na een kleine worsteling om op de plaats van bestemming te komen.....dus vragen jullie je misschien af waarom ik hier zo veel woorden aan vuil maak.
Na vijf maanden in Canada wonen weet ik zeker dat als er een Canadees in die stoel gezeten had, hij op was gestaan en de deur voor me open had gedaan. Waarop ik naar hem gelachen had en hem oprecht bedankt had.....jippie 2 mensen blij met een simpele actie. Toen ik weer naar buiten wilde gaan wilde de man blijkbaar weten of ik deze geweldige prestatie ook een 2e keer kon vertonen. Ook nu weer kijken en niet helpen. Misschien had ik geld moeten vragen voor het spontane vermaak.
Nog een voorbeeld: ik was met mn moeder in een café. Er kwam een oude vrouw aan die langs onze tafel moest lopen om bij haar eigen tafel te komen. Dit ging niet omdat er een stoel in de weg stond. Mijn moeder trekt de stoel aan de kant om ruimte te maken. Nors loopt de vrouw vervolgens door zonder iets te zeggen. Voorbeeld nummer 3: ik loop een cafetaria uit, maar hou eerste de deur open voor een dame die naar binnen wil. Zonder blikken of blozen loopt ze naar binnen alsof ze Beatrix is.

Dit gebeurt je in Canada vrijwel nooit. Als je de deur voor iemand openhoudt, en dat doet bijna iedereen voor elkaar, dan zeg je bedankt. Als je iemand in de weg loopt of tegen iemand aanloopt dan zeg je sorry. Zo zijn er meer van dit soort kleine dingen. Voor mensen die niet in Canada wonen lijkt dit overdreven...of nep. Ook ik dacht dit toen ik hier slechts op bezoek kwam. Nu ik hier woon denk ik daar heel anders over. Dit zijn prima manieren die het in de dagelijkse omgang net even wat prettiger maken. Het went heel snel...ik heb me daar behoorlijk in aangepast en ben nu een beetje geschrokken van hoe mensen hier met elkaar omgaan. Om het nog erger te maken heb ik me gerealiseerd dat ik daar al die jaren ook lekker aan mee heb gedaan.
Punt 3: we zouden nog veel kunnen werken aan onze manieren, scheelt behoorlijk wat dagelijkse irritatie.

Laatste voorbeeld wat me nu te binnen schiet: toen ik naars school ging moest ik met de bus. Het viel me de eerste keer pas op toen de bus er stond....maar er staan dan twee rijen op het perron. Eén voor de achterdeur en één voor de voordeur. Zodra de bus er is gaat iedereen op volgorde in de bus zitten. Lijkt wellicht wat middeleeuws, maar werkt wel beter een eerlijker dan "ik sla je nog net niet op je muil want ik wil als eerste binnen zijn terwijl ik hier als laatste was". Wellicht herkenbaar voor sommige mensen.

Anyhow....ik wil hier natuurlijk niet negatief zijn...in tegendeel...dit is een zeer positief verhaal over het verbeteren van de wereld.
Met dit in gedachte wens ik iedereen een prettige kerst en een gelukkig nieuwjaar!!!

Iv=sneeuwpop

Deze keer een aflevering uit de reeks "pakken sneeuw in Canada":


Pakje sneeuw voor de deur


Het hebben van een auto geeft toch een boel werk


Auto uitgraven


Bus uitgraven "Sorry...not in service"


Tja...die zit vast


Bijna tot je knie in de sneeuw


Yonge st: je hebt ski's nodig om bij de vuilnisbak te komen


Nachtje buiten gestaan


Hopen dat het dak 't gewicht aankan


Gelukkig maar dat het in NL alleen maar regent, heb je tenminste al deze "ellende" niet! :)

Ik vond het opvallend dat veel mensen op straat vrolijk waren, ondanks dat het lastig is om jezelf voort te bewegen. Mijn gok is dat dit de mensen zijn die er bewust voor kiezen om naar buiten te gaan en dus van sneeuw houden, zoals ik. De vele weer-zeurpieten zitten waarschijnlijk nog een dag of twee binnen voor de open haard.

Witte kerst

Een witte kerst is hier bijna zeker. Het sneeuwt vandaag al de hele dag en het blijft de nacht ook sneeuwen. Voorspelling is 30 centimeter!
Hier een foto van mn thermometer, -10 graden...gevoelstemperatuur van -17.


Toch wel vreemd dat ik het niet zo koud vond vandaag. 3 Lagen kleding en mn jas was genoeg om het warm te hebben.
Mijn laatste kerstinkopen gedaan, het was behoorlijk druk. Gelukkig had ik het meeste gisteren al gedaan in het drukke deel van de stad. Vandaag was wel relaxing.

Ik heb per toeval een kleine amusementshal in het treinstation gevonden. De meeste mensen zullen wel weten dat ik een flipper fanaat ben. Ik heb vanaf mn 17e altijd zelf flipperkasten gehad. In dit kleine halletje staan gewoon 6 kasten, waarvan één oude Terminator 2 in perfecte staat. Dit is er eentje uit de begin jaren 90. Toen speelde ik erg veel en daarvan ken ik deze nog, dus heeft een beetje emotionele waarde. :) Was erg leuk, vooral ook omdat alle kasten in perfecte staat zijn en dat is een zeldzaam fenomeen.

Ingrid had me uitgenodigd om vanavond bij haar te komen eten maar dit heb ik afgezegd, ik voel me nog steeds niet lekker en heb totaal geen stem meer. Niet echt ideaal om bij iemand te gaan eten. Daarnaast zou ik vanavond vanwege de sneeuw ook niet meer naar huis gaan. Beetje lastig aangezien ik maandag al naar NL ga...iets eerder dan gepland. Doe het even rustig aan om wat beter te worden en de laatste dingen in te pakken en zo.


Vanaf mn balkon

Iv=nerd

Jajajajjajajaja, eindelijk heb ik mijn resultaat van het examen binnen. Ik heb het gehaald!!! Ik had zelfs een beter cijfer dan het eerste examen. Ik ben er heel erg blij mee, maakte me een beetje zorgen. Ik had er zo veel tijd ingestoken en was bang dat ik in januari closed book herexamen moest gaan doen. Maar nee, all is well!
Mijn blijdschap werd wat minder toen ik naar het instituut belde om me in te schrijven voor het derde deel. Kan pas 25 februari! Da's 2 maanden wachten. Behoorlijke tegenvaller, ik had graag in januari gelijk verder gewild. Zo duurt het allemaal veel langer omdat je tussen de fase's zo lang moet wachten. Maar ja, er zijn veel mensen die dit aan het doen zijn...dus de klassen zijn snel vol.

Ik heb gelijk contact gezocht met twee van mn klasgenoten en we gaan deze week wat afspreken om te vieren dat we het gehaald hebben. Da's een leuke bijzaak van de lessen in de klas.

Now for something completely different....ik dacht dat alles beter was in Canada. Maarrrr...nee. Ook hier kan je ziek worden. Heb wat last van mn keel en hoofd de laatste paar dagen. Dit terwijl ik met muts en handschoenen buiten loop. Er moet eerst een ongeluk gebeuren voordat er actie ondernomen wordt, dus net maar even wat vitamine c pillen gekocht. Ik weet wel dat het te laat is...maar wellicht helpt het de volgende keer voorkomen.

Ik ben voorlopig klaar met werken. Tussen nu en nieuwjaar gebeurt er niet veel meer en ben ik even niet nodig. Vind ik wel jammer, het is een leuke bezigheid en het geld is prettig. Nu heb ik alle tijd om kerstinkopen te doen. Over anderhalve week naar NL, heb er wel zin in.

Vandaag weer squashen. Ik moest tegen een junior spelen, jong talent van 13. Hij was erg goed maar heb 'm toch maar zn oren gewassen. Je weet het nooit met zulke jonge spelers...waarschijnlijk tikt hij me over 6 maanden helemaal weg. :)

Ivar=muts

Vandaag een vervelende werkdag. Samen met assistent David de laatste files in het systeem gezet. Hij door de dozen met papieren files heenworstelen en ik alles in het systeem zetten en daarbij een aparte namenlijst bijhouden in Word. Dat laatste om bij de kopers een anniversary datum toe te voegen zodat die mensen een anniversary letter krijgen: "gefeliciteerd, u woont 1 jaar in uw huis". Ik maak er een geintje van maar het is wel belangrijk. Je blijft in contact met klanten, ze blijven je naam herinneren en op het moment dat ze weer willen verhuizen komen ze weer bij jou terecht.
Maar goed...aan het einde van de middag had ik er wel genoeg van. Het is zaterdag, dus dan gebeurt er niet zo veel op kantoor...alleen maar die gegevens invoeren. Normaal gesproken kan ik me zo nu en dan op iets anders focussen wat om me heen gebeurt.

Maarrrr...hier is tie dan...de muts:

Ik hoef verder niets te zeggen denk ik...staat natuurlijk geweldig :)

Warme kleren

Dinsdag, woensdag en donderdag gewerkt...vandaag ben ik vrij en zaterdag moet ik weer werken. Best wel lekker om zo veel aan de slag te zijn, als is het dan werk waar ik weinig bij na hoef te denken. Ik kan het goed vinden met de mensen daar, dat maakt het wel leuker.

Ik heb vandaag wat winterinkopen gedaan bij Sears, de V&D+ van Canada. Ze hadden 45% korting op veel winterartikelen. Dus....een nieuwe jas en 2 mutsen gekocht. De jas die ik had is een beetje te kort en de buitenkant begint te scheuren...andere jas is de rits van kapot...dus die heb ik weggebracht voor een nieuwe rits. Klinkt misschien overdreven om 2 a 3 jassen te hebben....maar dat is hier niet zo gek. Voor het dragen van een muts ben ik eerst maar eens naar de kapper gegaan. Bijna kaal kwam ik de kapper weer uit lopen. DE oplossing voor kapsel problemen na het dragen van een muts. En als je denkt dat mutsen saai en lelijk zijn dan heb je de ruime collectie mutsen hier nog niet gezien.
Tot nu toe valt de kou me mee. Het is regelmatig -10 en we hebben gevoelstemp van -16 gehad...maar ik vind het niet zo erg. Ik ga nog niet juichen, Canadezen klagen vooral ook over de lengte van de winter en bovendien moeten de ergste maanden (jan/feb) nog komen. Maar voorlopig vind ik het prima.

Ik ben afgelopen weekend met een friend naar Niagara geweest. Was erg leuk om daar weer eens te zijn. Was wel heel koud bij dat water! Ik heb een video gemaakt...zie boven.


Vlakbij Niagara Falls, uitzicht op Amerika

Winter en Ajuus

Het is winter in Toronto. Temperaturen tussen de 0 en -10 graden. Als het niet waait dan is dat prima te doen. Het is een droge kou hier...gaat niet zo in je botten zitten als in NL. Dus...lagen! Maar met wind....ohohoh...lekker onder de grond blijven!
Het heeft nu ook een aantal keer gesneeuwd....heb er een paar foto's van genomen.


De straat voor mijn flat


Achter mijn flat


Spelen in de sneeuw


Bergje sneeuw, achtergelaten door een sneeuwschuiver


Om te laten zien hoeveel sneeuw er lag, zo diep zakte mn voet weg in de sneeuw

Ben even niet online geweest, druk met andere dingen en weer even wennen na al dat studeren. Wil niet zeggen dat mn interesse voor deze blog minder is geworden....ik blijf 'm vullen met mijn (on)zin.

Afgelopen week heb ik twee dagen prima gewerkt bij Leslie en Joe. Deze week ga ik er 4 dagen werken. Er moet een mailing uit voor de kerst en dat geeft veel werk, de database is nog niet op orde. Het is simpel werk, maar ik zit wel in de juiste omgeving. Ik doe niets anders dan vragen stellen over dingen die ik opvang of zie in files etc. Daarnaast is het wel lekker om eindelijk wat geld te gaan verdienen, werd tijd.

Ik heb ook besloten om met de kerst naar NL te gaan. Ik heb een tijdje zitten twijfelen omdat het misschien wat te snel is. Maar ja...nu kan het nog makkelijk omdat ik qua tijd flexibel ben. Als ik met de studie klaar ben en full time ga werken dan wordt het een stuk lastiger. Daarnaast...kerst is lekker om thuis te zijn. Ik had al wel uitnodigingen van Ingrid en neef John om kerst te vieren, maar dit is beter. Ik blijf slechts een weekje omdat ik geen id heb wat er met werk en studie gaat gebeuren.

Een tijdje geleden ben ik benaderd door Bart, een Nederlandse journalist die ook in Canada woont. Hij wilde een stukje schrijven over mensen die in hun eentje naar een land verhuizen. Hij had me op internet gevonden en afgelopen week hebben we een uurtje aan de lijn gehangen zodat ik mijn verhaal kon vertellen. Was een leuke en aparte ervaring. Het verhaal komt in de januari uitgave van het blad Ajuus. http://www.ajuus.nl
Dus...KOPEN!!!