Merry Christmas

Ten eerste....merry christmas!!!!
Ik hoop dat iedereen leuke kerstdagen heeft...of het nou in Canada of in Nederland is.

Ik ben zelf in NL, heb kerstavond er op zitten....altijd weer gezellig met de familie. Vanavond fondue...de lekkerste maaltijd van het jaar noem ik het altijd. Voor oud en nieuw komen er al een aantal plannen vanuit Canada mijn richting op...dus da's een leuk vooruitzicht. Ik ben net voor de jaarwisseling weer thuis...zal wel een beetje een jetlag hebben.

Het is een vreemd gevoel om in NL te zijn, anders dan vorig jaar. Ik ben inmiddels anderhalf jaar in Canada en dat heeft er alles mee te maken.
Toen ik in Toronto met de bus naar het vliegveld ging kreeg ik de vreemde gedachte dat ik niet meer terug zou komen. Een vreemde paniek maakte zich meester van mij: "misschien kan ik maar beter niet naar NL gaan". Toen ik hier eenmaal aankwam realiseerde ik me dat ik hier niet voor het land ben. Dat doet me eigenlijk niet zo veel meer. Het is echt puur voor familie en vrienden. Niet dat ik het niet leuk vind om bekende plekken weer te zien....dat is en zal altijd leuk blijven. Het heeft alleen niet dat sterke gevoel meer. Alles wijst er op dat ik mijn nieuwe thuis ook echt als mijn thuis begin te zien.

Kerstavond was ook anders. Ik zie dit altijd als één van de hoogtepunten van het jaar, het enige familiefeestje wat we hebben. Voor het eerst van mn leven vond ik het minder leuk. Ik begrijp niet precies waarom, maar het heeft wellicht te maken met het feit dat ik veranderd ben door het leven in Canada. Ben misschien gewend aan wat andere en verschillende mate van emotie. Ik weet nog niet precies hoe het komt. Daar moet ik nog verder over nadenken.

Aangezien ik een redelijke tijd in Canada woon en ik nu goed kan vergelijken vind ik ons Nederlanders een volk vol éénlingen. Toen ik hier door de stad liep viel me dat zo enorm op. Iedereen is met zn eigen dingetjes bezig, kijkt niet naar een ander om....er is minder hartelijkheid en warmte. Doodgewone beleefdheidsvormen zijn ook vaak ver te zoeken. Dat laatste is een behoorlijke bron van ergernis voor me. Ik merk dat ik als een zombie over straat loop, probeer me zo weinig mogelijk aan te trekken van wat er om me heen gebeurt omdat ik me anders dood irriteer. Het resultaat daarvan is dat ik er dan bijloop als die éénling die ik net beschrijf. Tja...lastige materie.

Autorijden is ook erg anders. Het lijkt wel alsof de snelweg een onzichtbaar gas uitblaast waardoor iedereen zich als een debiel gaat gedragen. Agressie all around. Gelukkig heb ik die vinger om als schild te gebruiken. In één dag rijden 3 keer mn vinger moeten gebruiken...gebeurd me in Toronto nooit.
Ik weet minimaal één reden te verzinnen waarom dit zo is. De verkeersregels. Regels...regels...regels. Je mag niet bellen in de auto (ben ik het mee eens), niet rechts inhalen, je moet je als een militair houden aan de regel "zo veel mogelijk rechts rijden" anders zie je flitslichten of knipperlichten of in het ergste geval een boete, bij wegwerkzaamheden moet je langzaam rijden....ook om 3 uur 's nachts als er geen werkers zijn....die werkzaamheden zijn er veel. Eén ritje op de A12....120...70...90...100...90...120...70...90....het is onvoorstelbaar (in Canada mag je als er geen werkers zijn gewoon doorrijden). En dan hebben we nog de vele trajectcontroles en flits/spaarpalen van de politie om de schatkist mee te vullen. Nogal logisch dat je gefrustreed bent. De overheid denkt dat je alles kunt oplossen met regels....het lijkt wel een dwangbuis.

Anyhow....de 30e ga ik weer terug. Ik heb echt een hele leuke tijd gehad met vrienden en familie. Daar gaat het allemaal om. Al deze veranderingen zijn nog steeds een enorme ontdekkingsreis voor me, maar de connectie met deze mensen is een constante en blijvende factor.

Happy New Year!!