Zoals u weet had ik bezoek uit NL. Dat was erg leuk. Xander en ik hebben een goede band, kennen elkaar al vanaf de middelbare school. We rekenden uit dat dit al zo'n 20 jaar is....Auw!!
Veel dingen gedaan....vooral rondhangen in de stad....drankjes....verkennen....uitgaan....of simpel thuis even Wii spelen. Want eigenlijk maakt het niet zoveel uit wat we doen....het gaat om het feit dat het samen kan. We zijn ook nog even naar Niagara Falls geweest en naar de cottage van mijn teamleider Tom. Daar heeft Xander kunnen zien hoe cottage life is....en heeft hij het water skien onder de knie gekregen. Volgende ochtend spierpijn!
Afscheid was vervelend. Het drukt je met de neus op de feiten. Ik ben ver weg van een aantal mensen die heel belangrijk voor me zijn. Er gingen allemaal doom scenarios aan me voorbij. "Wat als er iets met een van hen gebeurd....ik kan er niet snel bij zijn". Dit is natuurlijk een feit waar niets aan te doen is....zal altijd zo blijven. Normaal gesproken ben ik er niet zo veel mee bezig aangezien het tijdverspilling is om er over na te denken....het veranderd namelijk niet. Nu is het even anders en dacht ik zelfs "is dit het allemaal wel waard".
Later op die avond was het antwoord daarop al weer "JA". Niet alles kan perfect zijn en aan elke keus zal behalve iets positiefs ook iets negatiefs kleven. Het positieve moet je van genieten en het negatieve moet je mee leren omgaan. Ik ga graag van het positieve uit en dat heeft me gebracht waar ik nu ben.
Dus.........life is beautiful!
1 opmerking:
dag lieve positieve zoon van me liefs je moeder
Een reactie posten