De eerlijke Canadees

Ik heb dit weekend weer een poging gedaan om mezelf bezig te houden. Dat is redelijk gelukt mede dankzij Mark...ken ik van het poolen. Vrijdag ben ik eerst gaan poolen met een paar stoffige It-ers (met alle respect natuurlijk) van de nationale omroep. Eén er van zit in mn poolteam. Na een paar drankjes was dat best grappig.
Er was een band aan het spelen. De gitarist vond ik erg goed, dus ben ik even met hem gaan praten. Ik vroeg hem of hij wel eens gedacht had aan lesgeven (na hem de nodige complimenten gegeven te hebben). Ik kreeg een typisch Canadese reactie:"tja...daar heb ik eigenlijk nooit over nagedacht, maar bedankt voor het compliment en laten we straks even verder praten". Met andere woorden:"ik wil dat helemaal niet, maar ik wil vooral niet te direct zijn dus ga ik er zo veel mogelijk omheen draaien". Dus besloot ik in de volgende pauze weer naar hem toe te gaan om hem een viltje met mijn gegevens te overhandigen, eigenlijk alleen maar om te kijken of ik hem zover kon krijgen om "nee" te zeggen. Nou...dat lukte...gedeeltelijk. Een echt nee is lastig voor de Canadees. "Nou...ik doe dat eigenlijk niet...maar als we een keer kunnen spelen dan laat ik het je wel weten". Duidelijk. Begrijp me niet verkeerd, in veel gevallen vind ik het prettig dat de mensen hier voorzichtiger zijn met het geven van hun mening. NL-ers zijn er trots op dat ze kunnen zeggen wat ze denken maar vergeten vaak dat er bepaalde grenzen zijn. Met een beetje tact kun je veel meer bereiken en er in ieder geval voor zorgen dat je mensen minder vaak pijn doet. Maarrrr, in dit geval wilde ik gewoon dat hij duidelijk tegen me was...zo belangrijk was het tenslotte niet...daarbij kenden we elkaar helemaal niet. Maar dan zie je hoe moeilijk men dat hier vindt.

Mark kwam laat op de avond ook die kant op en heeft ook nog even meegedaan voordat we naar een kroeg gingen. Kroeg was gezellig en om de alcohol in toom te houden hebben we om 2 uur 's nachts nog even Mc Donald's bezocht...hhhmmm.

Op zaterdagavond was er een vuurfestival in de stad. Een groep Fransen die over de hele wereld trekt om vuur te maken. Heel mooi en eigenlijk niet uit te leggen. Ze zijn er volgend weekend weer en dan zal ik wat foto's maken.
Vervolgens ben ik met Mark bij een Mexicaan gaan eten. Was gezellig daar...we kregen op een gegeven moment zelfs tequila shots on the house. Heel prima natuurlijk.

Is het dan allemaal fun en games? Nee, zeker niet. Ik maak me vaak zorgen...er zijn veel onzekerheden en valkuilen. Er zijn veel lastige...moeilijke momenten. Ik stoot m'n hoofd vaak....leer iedere keer weer. Het is niet altijd leuk om hier te zijn, het is niet altijd leuk om alleen te zijn. Maar ja...the show must go on....sociale contacten zijn belangrijk...werk/carriere zijn belangrijk en probeer in beide zo veel mogelijk te stoppen. Is that what life is all about? Voorlopig wel even...stap voor stap dingen op de rails zetten is denk ik de beste manier voor mij.

Ik heb een nieuw filmpje gemaakt. Downtown Toronto at night. Vorige week donderdag met mn camera naar de stad gegaan. Het was zo koud dat ik eigenlijk toen ik buiten kwam direct weer terug naar huis wilde. Toen ik eenmaal daar was en één handschoen uitdeed om de camera te bedienen, had ik binnen een minuut het gevoel dat mn hand er af ging vallen. Ik heb het daarom kort gehouden. Toch geeft het een beetje een indruk van het massale gedeelte van de stad.