Mexicaans is altijd goed

Vrijdagmiddag was ik met een vriendin in een lounge café...was best gezellig daar. Beetje hangen, drinken en kletsen. Tegen een uur of acht hadden we beide honger en zijn we op zoek gegaan naar iets te eten. Binnen korte tijd kwamen we een Mexicaan tegen. Vervolgens sprak ik de nu onvergetelijke zin uit:"het goede van Mexicaans eten is dat het nooit echt slecht is, ik bedoel....zelfs ik kan Mexicaanse gerechten maken en het goed laten smaken".

Dus....we gingen naar binnen...en hoewel de buitenkant van het restaurant er best Mexicaans uit zag was de binnenkant een heel ander verhaal. Toegegeven...ze hadden redelijk hun best gedaan om felle kleuren op de muren te smeren...wat ze blijkbaar Mexicaans genoeg vonden. Verder was het licht van de spaarlampen erg fel, de rock(!) muziek veel te hard en hingen er televisies waarop een ijshockey wedstrijd te zien was. Dit bracht wat twijfel bij ons. Maar ja...ik wilde positief blijven en zei:"nou ja...de sfeer is niet Mexicaans maar als de kok maar een beetje weet waar hij mee bezig is". Ook deze woorden vergeet ik nooit meer.

We bestelden beide enchiladas, een zachte tortilla met kip of gehakt vulling. Heel simpel en normaal gesproken erg lekker. Vijf....dus..5 minuten na de bestelling kwamen ze het eten al brengen. Mijn reactie:"dit kan niet goed zijn". Nou, ik kreeg gelijk. De meest dramatische maaltijd die ik ooit heb gehad. Ik denk een week geleden klaargemaakt, ingevroren en speciaal voor ons in de magnetron gegooid. Wat plastic rijst er naast en een bruine drap wat leek op honden......
De serveerster vroeg of we hot sauce wilden hebben. Na een hap genomen te hebben wilde ik die saus graag hebben. Toen ik het flesje gretig wilde omkeren op de gedrochten op mn bord kwam er tot mn verbazing niets uit. De inhoud was keihard. Stond er vast al een jaartje. Als ik het gevraagd had dan hadden ze waarschijnlijk het flesje wel even onder de warme kraan willen houden om het los te maken. Daar heb ik maar van af gezien.
Ik heb nog niet de helft gegeten...
Toen kwam de serveerster...
"Are you all done?"
"Yes"
"Do you want me to wrap that for you to take home?"
"No"
"Ok...I will get you your bill"

Wat is hier nou zo amazing aan?! Het verbaasde me dat ze helemaal niets vroeg over het feit dat vrijwel al ons eten nog op ons bord lag. Ik bedoel....je verwacht toch dat een serveerster er voor wil zorgen dat je als gast met een prettig gevoel naar buiten loopt. Maar nee...dat interesseerde haar blijkbaar niet. Of...misschien interesseerde het haar wel. Ik denk eigenlijk dat ze donders goed weet hoe slecht het eten is en dat ze deze situatie te vaak heeft meegemaakt. Ze is een veterane op het gebied van slecht eten serveren....en ligt waarschijnlijk iedere nacht wakker van alle kritiek en scheldpartijen die ze ontvangt....zenuwachtig...neurotisch denkent aan hoe ze de volgende avond in vredesnaam door moet komen. Vandaar ook dat ze erg snel de rekening bracht en vervolgens niet meer terug kwam om het geld op te halen.

Het was nog best druk ook daar...ik snapte er niets van. Hoe is dit mogelijk?...zo veel mensen met plezier aan het eten en drinken terwijl ik er aan dacht om met een spandoek buiten te gaan staan met het adres van een ander Mexicaans restaurant er op.

Toen ik naar buiten liep kon ik maar aan één ding denken:"wat zou mijn held Gordon Ramsay hier toch van denken?". "Fuckin' hell...."