Einde van de week....of eigenlijk....2 dagen werk en een boel rondrennen.
Woensdag ben ik bij het Remax kantoor langs gegaan om alle papieren te tekenen. Het kost heel even wat tijd om helemaal rond te zijn omdat mijn licentie van het ene kantoor naar het andere omgezet moet worden. Waarschijnlijk is dat maandag voor elkaar. Ik word dan ook gelijk lid van de Toronto Real Estate Board....hier moeten alle makelaars lid van zijn. Helaas kost dit ook weer een boel geld. Zoals de dame in het Remax kantoor zei:"het is een erg dure business om in op te starten". Ja...da's inmiddels kraakhelder.
Ik heb het contract van mn mobiel ook moeten veranderen, ik moet namelijk e-mail kunnen ontvangen zonder dat dit me een vermogen kost. Nou....dat was geen probleem in de mobiele telefoon winkel. Toen legde ik mijn Nederlandse PDA telefoon op tafel...sjezus...dat was effe wat anders. Die kenden ze niet...bovendien is de taal niet in te stellen op Engels. Toen moest ik zelf maar even met de meneer van de technische dienst gaan praten. Prima...gedaan. Helaas bleek een dag later, na met de webdame van ons kantoor gesproken te hebben, dat het toch niet helemaal compleet was. Om een lang verhaal kort te maken, ik ga een 2e hands Blackberry kopen. Ook dit is een telefoon met e-mail mogelijkheid....alleen een stuk handiger voor in de makelaardij. Iedereen heeft hier zo'n ding en daardoor zijn ook alle systemen er op aangepast. Op zich is dat balen want dat toestel van mij is geweldig (en goedkoop), maar ja....2e hands zijn ze niet zo duur...ze worden tenslotte hier gemaakt. Het moet maar.
Aangezien ik eigen baas ben, ondanks dat ik in een team werk, heb ik een btw nummer nodig. Ook dat heb ik aangevraagd en inmiddels binnen.
Donderdag en vrijdag ben ik van ochtend tot eind van de middag op kantoor geweest. Veel rondrennen, bellen en dingen regelen. Beetje stress wel....ik vind het altijd lastig om met een nieuwe baan te beginnen. Vind het een vervelende uitdaging om mn weg te vinden op een werkplek die ik niet ken....en waar ik me nog geen meester heb gemaakt van de processen en kennis die ik nodig zal hebben. Ik weet....klinkt raar voor een emigrant...maar zo is het met werk altijd geweest. Anyhow...ik kom er binnen korte tijd altijd wel uit en dan gaat het goed lopen.
Ben begonnen met de training, ik heb een manual gekregen en heb een lege planning die ik zelf in moet vullen. De bedoeling is dat ik alle modules binnen 30 dagen klaar heb. Da's behoorlijk lastig. Ik moet bijvoorbeeld 24 scripts uit m'n hoofd leren. Zie het als 24 gesprekken van een half tot één A4 per stuk. Woord voor woord moet je ze kennen....je mag geen enkele fout maken bij de overhoring....anders kan je niet verder. Daarnaast zijn er audio modules....dus luisteren naar cursussen....en nog een aantal andere zaken. Het is allemaal zelfstudie....je krijgt alleen wel regelmatig een schop onder je kont...de druk wordt op de ketel gezet.
Dit uit het hoofd leren vind ik lastig...ben ik nooit goed in geweest en gaat me dus veel tijd kosten. Maar ja...het is niet anders.
Daarnaast moet ik ook nog naar Amerika voor een 3 daagse training. Dit zal ik doen samen met een collega. Helaas is dit precies wanneer mijn moeder hier is....die gaat dus ook een tripje naar Amerika maken :)
Waar ik ook mee bezig ben geweest is een auto. Het lange verhaal zal ik morgen schrijven.....maar ik heb volgende week een auto. Super stress gevoel heb ik er bij....dit is mijn eerste nieuwe auto ooit. Daarnaast duurt het nog even voordat ik geld ga verdienen met deze baan vanwege het werken op commissie basis, dus voelt het onnatuurlijk en zelfs onverstandig om een auto te leasen. Ik ben nou eenmaal niet zo...ik ga met geld meestal voor zekerheid. Maar....ik kan niet meer zonder auto. Zelfs nu in de training moet ik van hot naar her....laat staan als ik straks klanten heb en ik daarmee moet rondsjouwen. Zo probeer ik het in the big picture te zien....maar het is effe stressen. Morgen meer....
29.5.08
Nu gaat het pas echt gebeuren
Het is gelukt!
Al een tijdje ben ik op zoek geweest naar een baan als makelaar. Ik ben wat kieskeurig geweest na mijn valse start. Ik zag het niet zo zitten om in mijn eentje te gaan werken. Is het grootste risico, vooral financieel. Je moet dan jezelf in de markt zetten om te proberen klanten naar je toe te trekken. Dit kan een lang en kostbaar traject zijn, zeker gezien het feit dat ik een beetje nieuw ben.
Daarom ben ik opzoek gegaan naar een team. Het voordeel van het werken in een team is dat je kunt leren van de mensen om je heen. Daarnaast kun je veelal beginnen als buyer agent, een makelaar die zich alleen bezig houdt met mensen die een huis willen kopen. Daarnaast is het ook vaak zo dat je de klanten niet zelf hoeft te werven, dat doet het ervaren team. Jij moet aan de slag met die mensen om er voor te zorgen dat ze het juiste huis kopen en dat ze zo extreem tevreden zijn dat ze je zullen aanprijzen bij vrienden en familie, wat weer voor nieuwe klanten zorgt. Dat was het ideale plaatje wat ik voor me had.
Ik heb met veel mensen, kantoren en teams gesproken. Als je alleen wilt werken dan willen alle kantoren je hebben, want dat is de manier voor hun om geld te verdienen. Als ik een huis verkoop dan krijgen zij een deel van de commissie. Vandaar dat ik in die situatie hun aan het interviewen ben en niet andersom. Als je met een team aan het praten bent dan merk je meestal (bij de goede teams) dat je jezelf moet verkopen om in aanmerking te komen voor een plekje in het team. Als ze succesvol zijn dan kunnen ze tenslotte de mensen kiezen met wie ze willen samenwerken.
Zo heb ik ondermeer met Remax gesproken. Dit gesprek ging al snel in de richting van teams. De meneer daar vertelde mij dat er een heel goed team in zijn kantoor werkt. Zij zoeken soms mensen en hij wilde wel eens voor me vragen.
Toen ik weer van hem hoorde vroegen ze aan mij of ik een enquete wilde invullen. Dit was zeer pittig, hele lastig vragen....om te weten te komen wie ik ben en hoe ik over bepaalde zaken denk. Na dit gedaan te hebben hoorde ik even niks. Ik ben toen maar weer in de telefoon geklommen. Dat begint echt vanzelfsprekend te worden in dit land. Na 33 keer over en weer bellen heb ik eindelijk per telefoon een interview kunnen doen met Tom Cook, de teamleider. Hij nodigde me vervolgens uit om bij een team meeting aan te schuiven. Dit was afgelopen dinsdag. Dat heb ik gedaan. Was een boel handjes schudden met mensen en tijdens de vergadering werd gevraagd of ik me wilde voorstellen aan het hele team. Ik realiseerde me natuurlijk goed dat dit nog steeds een beetje een test was....dus ik heb me goed gepresenteerd....verteld waarom ik in Canada was...wat ik in NL gedaan heb en waarom ik bij dit team op mijn plaats dacht te zijn (ik had redelijk wat zitten studeren op hun website).
De meeting was interessant, de manier waarop de mensen met elkaar omgaan bevalt me.
Na de meeting heb ik een gesprek gehad met Tom waarin hij alleen nog wilde weten of ik vragen had. Die had ik al voorbereid, dus die heb ik allemaal gesteld....waarop hij aan me vroeg of ik klaar was om een keus te maken. Daar had ik een simpel antwoord op: JA!
Met andere woorden...vanaf heden ben ik werkzaam bij Remax in de functie van buyer agent in het Nr 1 team in Toronto. Ik ben hier zeer blij mee. Vooral ook omdat dit vanaf het begin de plek was waar ik het liefst wilde werken. Als dit dan ook lukt dan geeft dat een extra lekker gevoel.
De komende 6 weken ga ik in training, dit is één van hun sterke kanten. Dat wordt enorm zwaar....ze zijn erg veeleisend. Maar dat is precies wat ik wil. Ik kan me goed focussen op dit soort dingen...dat heb ik in de opleiding wel bewezen...dus dit appeltje ga ik ook wel wassen. Na de training wordt het nog harder werken....ze hebben het erg druk.
Nou moet ik ook een auto gaan leasen....da's weer een hele andere uitdaging is al gebleken. Maar...daar zal ik morgen wel even een verhaaltje over schrijven.
Al een tijdje ben ik op zoek geweest naar een baan als makelaar. Ik ben wat kieskeurig geweest na mijn valse start. Ik zag het niet zo zitten om in mijn eentje te gaan werken. Is het grootste risico, vooral financieel. Je moet dan jezelf in de markt zetten om te proberen klanten naar je toe te trekken. Dit kan een lang en kostbaar traject zijn, zeker gezien het feit dat ik een beetje nieuw ben.
Daarom ben ik opzoek gegaan naar een team. Het voordeel van het werken in een team is dat je kunt leren van de mensen om je heen. Daarnaast kun je veelal beginnen als buyer agent, een makelaar die zich alleen bezig houdt met mensen die een huis willen kopen. Daarnaast is het ook vaak zo dat je de klanten niet zelf hoeft te werven, dat doet het ervaren team. Jij moet aan de slag met die mensen om er voor te zorgen dat ze het juiste huis kopen en dat ze zo extreem tevreden zijn dat ze je zullen aanprijzen bij vrienden en familie, wat weer voor nieuwe klanten zorgt. Dat was het ideale plaatje wat ik voor me had.
Ik heb met veel mensen, kantoren en teams gesproken. Als je alleen wilt werken dan willen alle kantoren je hebben, want dat is de manier voor hun om geld te verdienen. Als ik een huis verkoop dan krijgen zij een deel van de commissie. Vandaar dat ik in die situatie hun aan het interviewen ben en niet andersom. Als je met een team aan het praten bent dan merk je meestal (bij de goede teams) dat je jezelf moet verkopen om in aanmerking te komen voor een plekje in het team. Als ze succesvol zijn dan kunnen ze tenslotte de mensen kiezen met wie ze willen samenwerken.
Zo heb ik ondermeer met Remax gesproken. Dit gesprek ging al snel in de richting van teams. De meneer daar vertelde mij dat er een heel goed team in zijn kantoor werkt. Zij zoeken soms mensen en hij wilde wel eens voor me vragen.
Toen ik weer van hem hoorde vroegen ze aan mij of ik een enquete wilde invullen. Dit was zeer pittig, hele lastig vragen....om te weten te komen wie ik ben en hoe ik over bepaalde zaken denk. Na dit gedaan te hebben hoorde ik even niks. Ik ben toen maar weer in de telefoon geklommen. Dat begint echt vanzelfsprekend te worden in dit land. Na 33 keer over en weer bellen heb ik eindelijk per telefoon een interview kunnen doen met Tom Cook, de teamleider. Hij nodigde me vervolgens uit om bij een team meeting aan te schuiven. Dit was afgelopen dinsdag. Dat heb ik gedaan. Was een boel handjes schudden met mensen en tijdens de vergadering werd gevraagd of ik me wilde voorstellen aan het hele team. Ik realiseerde me natuurlijk goed dat dit nog steeds een beetje een test was....dus ik heb me goed gepresenteerd....verteld waarom ik in Canada was...wat ik in NL gedaan heb en waarom ik bij dit team op mijn plaats dacht te zijn (ik had redelijk wat zitten studeren op hun website).
De meeting was interessant, de manier waarop de mensen met elkaar omgaan bevalt me. Na de meeting heb ik een gesprek gehad met Tom waarin hij alleen nog wilde weten of ik vragen had. Die had ik al voorbereid, dus die heb ik allemaal gesteld....waarop hij aan me vroeg of ik klaar was om een keus te maken. Daar had ik een simpel antwoord op: JA!
Met andere woorden...vanaf heden ben ik werkzaam bij Remax in de functie van buyer agent in het Nr 1 team in Toronto. Ik ben hier zeer blij mee. Vooral ook omdat dit vanaf het begin de plek was waar ik het liefst wilde werken. Als dit dan ook lukt dan geeft dat een extra lekker gevoel.
De komende 6 weken ga ik in training, dit is één van hun sterke kanten. Dat wordt enorm zwaar....ze zijn erg veeleisend. Maar dat is precies wat ik wil. Ik kan me goed focussen op dit soort dingen...dat heb ik in de opleiding wel bewezen...dus dit appeltje ga ik ook wel wassen. Na de training wordt het nog harder werken....ze hebben het erg druk.
Nou moet ik ook een auto gaan leasen....da's weer een hele andere uitdaging is al gebleken. Maar...daar zal ik morgen wel even een verhaaltje over schrijven.
25.5.08
Honest Ed's en Mexicaan (deel 2)
Ben vandaag bij Honest Ed's geweest, een hele grote bargain store. Opvallend vanwege alle knipperende lampjes aan de buitenkant en het hoge circus gehalte. Bestaat al 60 jaar en is dus echt bekend in Toronto.
Als ik zeg groot, dan bedoel ik ook groot. Het beslaat een heel huizenblok. Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst verdwaalt ben in een winkel....maar vandaag was het zover. Overal trappen...naar boven...naar beneden. Overal teksten op de muur, in circus stijl met slogans en aanwijzingen. Ik werd er scheel van....maar wel heel leuk! :)
Het aanbod is nogal breed....een paar voorbeelden: ovenschalen, glaswerk, geurkaarsen, acculaders, gitaren, schoenen, olijfolie, koffers, cassettebandjes, pringles, shampoo, tandpasta, bureaulampen, ballen, spelletjes, gereedschap, brood, tafels, broeken, cola, drop....en een tandarts en emigratie service! :)
Ik heb mn ogen uitgekeken.
De buurt om deze winkel heen is ook prachtig. Het heet The Annex en het bruist van de energie. Vol met leuke eettentjes kroegen en aparte winkels. Er wonen veel studenten omdat het dicht bij de universiteit is. Ik heb erg genoten van het rondlopen. Ik zou er wel willen wonen...maar is behoorlijk duur....tenzij je in een kelder wilt wonen...en da's niet zo handig voor iemand van mijn lengte.
Toen ik aan het rondlopen was kwam ik een mexicaans restaurant tegen wat net open was. Ik weet niet of jullie mijn vorige verhaal over een mexicaan nog kunnen herinneren....dat was op z'n zachtst gezegd niet zo'n prettige ervaring.
Maar ach...gewoon proberen. Ze waren goedkoop....dus behalve mijn gezondheid had ik niet veel te verliezen.
Het interieur deed me enorm denken aan Spanje. Voor de mensen die dit niet weten, ik heb daar nogal wat tijd doorgebracht omdat mijn ex-vriendin daar vandaan kwam. Ik denk dat het restaurant nog niet zo lang geleden een dansclub voor oudere paren is geweest....met bijbehorende zwarte glimmende muren, grote spiegels, tegel plafond en...tl verlichting. Daar hadden ze wat zwarte tafels met rode banken in gezet...paar televisie schermen aan de muur en voila...een restaurant! De regaeton muziek (waar ik wat slechte herinneringen aan heb) maakte het geheel af.
Waarom nou Spanje? Vooral de tl verliching. Eigenlijk heel vreemd, het eten en de mensen zijn één en al emotie...maar de omgeving is het tegenovergestelde.
Nu lijkt het misschien alsof ik dit allemaal vreselijk vind. Niets is minder waar, behalve de muziek dan. Ik voelde me in mn element. Ik ging zelfs in het spaans bestellen......que? Hablo español muy bien!
Toen kwam het eten. Tja.....het was beter dan die vorige....maar niet veel beter. No me gusta! Viel enorm tegen. Een restaurant van Mexicanen zou je toch iets beters van mogen verwachten. Aangezien ik pijn in mn buik kreeg van de muziek ben ik er niet te lang blijven hangen. Die pijn had ik toen ik in de metro zat nog....misschien was het toch het eten.
Ondanks dat was het een mooie dag! :)
Als ik zeg groot, dan bedoel ik ook groot. Het beslaat een heel huizenblok. Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst verdwaalt ben in een winkel....maar vandaag was het zover. Overal trappen...naar boven...naar beneden. Overal teksten op de muur, in circus stijl met slogans en aanwijzingen. Ik werd er scheel van....maar wel heel leuk! :)
Het aanbod is nogal breed....een paar voorbeelden: ovenschalen, glaswerk, geurkaarsen, acculaders, gitaren, schoenen, olijfolie, koffers, cassettebandjes, pringles, shampoo, tandpasta, bureaulampen, ballen, spelletjes, gereedschap, brood, tafels, broeken, cola, drop....en een tandarts en emigratie service! :)
Ik heb mn ogen uitgekeken.
De buurt om deze winkel heen is ook prachtig. Het heet The Annex en het bruist van de energie. Vol met leuke eettentjes kroegen en aparte winkels. Er wonen veel studenten omdat het dicht bij de universiteit is. Ik heb erg genoten van het rondlopen. Ik zou er wel willen wonen...maar is behoorlijk duur....tenzij je in een kelder wilt wonen...en da's niet zo handig voor iemand van mijn lengte.
Toen ik aan het rondlopen was kwam ik een mexicaans restaurant tegen wat net open was. Ik weet niet of jullie mijn vorige verhaal over een mexicaan nog kunnen herinneren....dat was op z'n zachtst gezegd niet zo'n prettige ervaring.
Maar ach...gewoon proberen. Ze waren goedkoop....dus behalve mijn gezondheid had ik niet veel te verliezen.
Het interieur deed me enorm denken aan Spanje. Voor de mensen die dit niet weten, ik heb daar nogal wat tijd doorgebracht omdat mijn ex-vriendin daar vandaan kwam. Ik denk dat het restaurant nog niet zo lang geleden een dansclub voor oudere paren is geweest....met bijbehorende zwarte glimmende muren, grote spiegels, tegel plafond en...tl verlichting. Daar hadden ze wat zwarte tafels met rode banken in gezet...paar televisie schermen aan de muur en voila...een restaurant! De regaeton muziek (waar ik wat slechte herinneringen aan heb) maakte het geheel af.
Waarom nou Spanje? Vooral de tl verliching. Eigenlijk heel vreemd, het eten en de mensen zijn één en al emotie...maar de omgeving is het tegenovergestelde.
Nu lijkt het misschien alsof ik dit allemaal vreselijk vind. Niets is minder waar, behalve de muziek dan. Ik voelde me in mn element. Ik ging zelfs in het spaans bestellen......que? Hablo español muy bien!
Toen kwam het eten. Tja.....het was beter dan die vorige....maar niet veel beter. No me gusta! Viel enorm tegen. Een restaurant van Mexicanen zou je toch iets beters van mogen verwachten. Aangezien ik pijn in mn buik kreeg van de muziek ben ik er niet te lang blijven hangen. Die pijn had ik toen ik in de metro zat nog....misschien was het toch het eten.
Ondanks dat was het een mooie dag! :)
24.5.08
Paspoort
Ik heb binnenkort een nieuw paspoort. Het gaat even duren...10 juni mag ik 'm ophalen. 10 Juni???? Ja...10 juni.
Maar ok...het ging allemaal best soepel. Het was druk (man of 5), de NL dame achter de balie voelde duidelijk de stress. Ik moest nog pasfoto's laten maken. Ze vertelde me waar ik dit kon doen zodat ze voldoen aan de eisen. Zo gezegd zo gedaan. Rond sluitingstijd was ik weer terug bij het consulaat. Wonder boven wonder werd mijn aanvraag gewoon nog in behandeling genomen. Zou dat de invloed zijn die Canada op NLers heeft? Na het betalen van 90 dollar mag ik nu drie weken wachten. Ach...ik heb 'm tot die tijd toch niet nodig.
Maar ok...het ging allemaal best soepel. Het was druk (man of 5), de NL dame achter de balie voelde duidelijk de stress. Ik moest nog pasfoto's laten maken. Ze vertelde me waar ik dit kon doen zodat ze voldoen aan de eisen. Zo gezegd zo gedaan. Rond sluitingstijd was ik weer terug bij het consulaat. Wonder boven wonder werd mijn aanvraag gewoon nog in behandeling genomen. Zou dat de invloed zijn die Canada op NLers heeft? Na het betalen van 90 dollar mag ik nu drie weken wachten. Ach...ik heb 'm tot die tijd toch niet nodig.
23.5.08
Depressieve tijger
Zo....da's even geleden. Er is inmiddels wel het één ander gebeurd, ik zal het proberen samen te vatten.
Hoogtepunt van afgelopen weekend was dat ik in Toronto Zoo ben geweest. Mijn vriend Chris uit Engeland is weer hier, bij zijn Canadese vriendin. Zij heeft een dochter (Ava) die jarig was en dus was er een feestje in de dierentuin. Buiten het feit dat ik met een kater op zondagochtend anderhalf uur in de bus naar de dierentuin zat en ik dit niet fijn vond, regende het daarbij in stortvloed. Het was net Nederland. Dat was een beetje jammer....we hebben eigenlijk alleen maar dingen binnen gedaan. De dieren buiten werd ik alleen maar droevig van. Er stond een olifant in zijn eentje in de regen zich af te vragen wat hij daar aan het doen was, er lag een tijger totaal depressief onder een afdakje. Als je er dan nog de gedachte aan toevoegd dat ze gevangen zitten in een dierentuin.....Maar ja...we waren met een leuke groep...dus dat was goed. Mijn kater was vlot weg toen we Harvey's burgers gingen eten in één van de restaurants in de dierentuin. Wat een wonder eten is dat toch! Doktoren en medicijnen zijn in veel gevallen gewoon helemaal niet meer nodig!
Baby aap
Paar visjes
Na de dierentuin zijn we naar hun huis in Kitchener gegaan om daar het feestje voort te zetten. Was leuk...taart, cadeau's, roze hoedjes op. Ik realiseerde me dat ik zojuist op mijn eerste Canadese verjaardagsfeestje terecht was gekomen. Tjakka...weer een mijlpaal!
Ava is cadeau's aan het uitpakken
Slaan dat beest! Zit vol met snoep!!
In de avond even met Chris gaan poolen....dat was ouderwets gezellig. Ik ben bij hun blijven slapen en maandagochtend heb ik de bus terug naar Toronto genomen. 22 dollar voor een uurtje in een bus hangen....kassa!
Het was een lang weekend, dus de meeste mensen waren maandag vrij. Ben even gaan fietsen met een vriendin....was leuk...alleen weer regen regen regen. Het zat qua weer niet mee...ik had even het gevoel dat ik weer in NL was.
Vandaag heb ik Irene weer ontmoet....de afgelopen keer was 5 maanden geleden. Zij werkte hier aan een project en is 5 maanden geleden weer terug naar NL gegaan. Ze is voor twee weekjes hier. Ik ken haar van de squash club. Ze is een ontzettend goede speler...en we hebben weer even een partijtje gespeeld. Ik was een welwillend slachtoffer. Maar goed...een beetje zweten kan nooit kwaad. Na afloop nog even samen met een paar andere squash mensen wat gegeten...was gezellig.
Er zijn natuurlijk ook wat serieuzere zaken. WERK.
Ik zal beginnen met slecht, of laat ik zeggen....lachwekkend nieuws. Het makelaarsteam van de man met de gaten in de blouse (geef die man 50 cent) belde mij of ik nog interesse had. Ik vertelde de jongen aan de lijn dat ik wat twijfels had bij de presentatie van de betreffende meneer. Na eerst dom aan me te vragen wat ik bedoelde...herhaalde ik mijn eerste statement....waarop hij instemmend begon te lachen. Hij snapte wat ik bedoelde. Maar...ik kon ook met de teamleider gaan praten...."en hij is heel anders". Ik ben nooit te beroerd om te praten, je weet nooit wat er uit komt...ik kan er op z'n minst iets van leren. Dus...prima...een afspraak gemaakt voor de volgende ochtend.
Zit ik 's avonds bij de poolcompetitie een beetje na te denken over de redenen waarom ik niet met hun in zee wilde. Dat was niet alleen de slechte indruk die die man me gaf...maar ook zijn slechte verhaal over training en begeleiding. Ik nam toen de beslissing om de volgende ochtend af te bellen. Pure tijdverspilling tenslotte.
De volgende ochtend had ik de telefoon in mn hand.....werd ik gebeld door die zelfde jongen. Hij vertelde me dat de teamleider wat vraagtekens zette bij het feit dat ik geen auto heb. Dus ik vertelde hem dat ik die tot nu toe nog niet nodig heb gehad, maar dat ik die zeker zal hebben op het moment dat ik met een baan begin. Die jongen was heel slim....of ik ben zo dom (hoe zei van Gaal dat ook al weer?)...dus zei hij tegen me "hoe wil je nou huizen laten zien aan mensen terwijl je geen auto hebt? Met de bus?". Dus.......
Ik probeerde hem nog eens uit te leggen dat ik op zeer korte termijn een auto kan hebben. Maar...dat was niet genoeg. Het volgende commando werd gegeven:"We willen dat je eerst een auto aanschaft en daarna mag je ons terugbellen". Vervolgens twijfelde ik even of ik hard zou gaan lachen...of boos zou worden. Ik besloot dat de man geen van beide emoties waard was. Droog en zakelijk heb ik de man meegedeeld dat mijn twijfels zojuist nog groter waren geworden en dat we de hele zaak maar moesten vergeten. Tot ziens...daaag.
Een ander team waar ik wel interesse in heb laat erg weinig van zich horen. Ik heb een personlijkheidstest voor ze gedaan, ze daarna nog één keer gesproken. Vervolgens niets meer vernomen. Ik zit nu iedere dag naar ze te bellen om te laten zien dat ik echt wel geinteresseerd ben. De secretaresse begint me te kennen en medelijden met me te krijgen...wat natuurlijk een hele goede zaak is. Dus vandaag heeft ze een berichtje naar die makelaar gestuurd om niet alleen terug te bellen....maar om me zelfs met spoed terug te bellen. Het resultaat hier van was...niets. Ik denk dat ik die maar moet vergeten.
En toen was er nog een ander team. Voor deze mensen heb ik een hele enquete over mn leven in mogen vullen. Na 26 keer over en weer bellen heb ik eindelijk de beste man een de lijn weten te krijgen. Ze hadden interesse in me. Heel goed! Ik moest maar eens naar het contract kijken wat ik met ze aan zou moeten gaan. Ik schrok toen ik het aan het doorlezen was. Ze stellen zulke hoge eisen en zijn overal zo ontzettend strikt in. Ik kon er slecht van slapen.
De volgende ochtend heb ik hem weer gebeld....dit keer met een vragenlijst over het contract. Het is een heel verschil als je juridische taal van zo'n contract aan het lezen bent of wanneer iemand je het in normaal Engels uitlegd. Het werd me allemaal een stuk duidelijker. Nog steeds heel heftig, maar wel logisch en realistisch.
Aan het einde van dit gesprek nodigde hij me uit om aanstaande dinsdag bij een team meeting aanwezig te zijn. Na de meeting kan ik dan met hem persoonlijk praten om te kijken of we met elkaar in zee willen. Dat is heel goed nieuws. Ik ben er natuurlijk nog niet...maar ik zit er wel dichtbij. Spannend!
Ik heb in de tussentijd niet stil gezeten. Door mijn inspanningen om andere teams te vinden ben ik vandaag door nog twee teams benaderd. Morgen ga ik bij eentje langs, de andere moet ik nog een afspraak mee maken. Ik kan me niet voorstellen dat ik dit beter zal vinden dan het mogelijke aanbod van het eerder genoemde team...maar je weet het nooit.
Doordat het zo dichtbij aan het komen is moet ik nu ook serieus achter een auto aan. Ik ben eens bij wat dealers langs gegaan om auto's te passen. Ik had een lijstje met wat goedkope (=Amerikaanse) auto's er op. Blijkt dat ik die allemaal kan schrappen omdat ik er niet in pas (ik ben 2 meter lang). Uiteindelijk bij Jeep een model gevonden wat redelijk betaalbaar is en ik ruim in pas. Het is dus niet zo goedkoop als ik zou willen....maar ja...er zit niks anders op vrees ik.
Morgen ga in naar het NL consulaat om mijn paspoort te verlengen, ben benieuwd hoe dat zal gaan. Ik zal er morgen wel even een verhaaltje over schrijven.
Ik ben er vandaag al geweest. Was er om 12:15...maar toen waren ze al gesloten. Open van 9:00 tot 12:00. Wat een weelde.
Toen maar even naar het er naast gelegen Eaton Centre gegaan. 4 Verdiepingen winkelcentrum. Effe lekker een warme choco bij Second Cup gedronken...krantje gelezen....was een heerlijk rust moment.
Het Eaton Centre....kan je bijna in verdwalen!
Hoogtepunt van afgelopen weekend was dat ik in Toronto Zoo ben geweest. Mijn vriend Chris uit Engeland is weer hier, bij zijn Canadese vriendin. Zij heeft een dochter (Ava) die jarig was en dus was er een feestje in de dierentuin. Buiten het feit dat ik met een kater op zondagochtend anderhalf uur in de bus naar de dierentuin zat en ik dit niet fijn vond, regende het daarbij in stortvloed. Het was net Nederland. Dat was een beetje jammer....we hebben eigenlijk alleen maar dingen binnen gedaan. De dieren buiten werd ik alleen maar droevig van. Er stond een olifant in zijn eentje in de regen zich af te vragen wat hij daar aan het doen was, er lag een tijger totaal depressief onder een afdakje. Als je er dan nog de gedachte aan toevoegd dat ze gevangen zitten in een dierentuin.....Maar ja...we waren met een leuke groep...dus dat was goed. Mijn kater was vlot weg toen we Harvey's burgers gingen eten in één van de restaurants in de dierentuin. Wat een wonder eten is dat toch! Doktoren en medicijnen zijn in veel gevallen gewoon helemaal niet meer nodig!
Baby aap
Paar visjes
Na de dierentuin zijn we naar hun huis in Kitchener gegaan om daar het feestje voort te zetten. Was leuk...taart, cadeau's, roze hoedjes op. Ik realiseerde me dat ik zojuist op mijn eerste Canadese verjaardagsfeestje terecht was gekomen. Tjakka...weer een mijlpaal!
Ava is cadeau's aan het uitpakken
Slaan dat beest! Zit vol met snoep!!
In de avond even met Chris gaan poolen....dat was ouderwets gezellig. Ik ben bij hun blijven slapen en maandagochtend heb ik de bus terug naar Toronto genomen. 22 dollar voor een uurtje in een bus hangen....kassa!
Het was een lang weekend, dus de meeste mensen waren maandag vrij. Ben even gaan fietsen met een vriendin....was leuk...alleen weer regen regen regen. Het zat qua weer niet mee...ik had even het gevoel dat ik weer in NL was.
Vandaag heb ik Irene weer ontmoet....de afgelopen keer was 5 maanden geleden. Zij werkte hier aan een project en is 5 maanden geleden weer terug naar NL gegaan. Ze is voor twee weekjes hier. Ik ken haar van de squash club. Ze is een ontzettend goede speler...en we hebben weer even een partijtje gespeeld. Ik was een welwillend slachtoffer. Maar goed...een beetje zweten kan nooit kwaad. Na afloop nog even samen met een paar andere squash mensen wat gegeten...was gezellig.
Er zijn natuurlijk ook wat serieuzere zaken. WERK.
Ik zal beginnen met slecht, of laat ik zeggen....lachwekkend nieuws. Het makelaarsteam van de man met de gaten in de blouse (geef die man 50 cent) belde mij of ik nog interesse had. Ik vertelde de jongen aan de lijn dat ik wat twijfels had bij de presentatie van de betreffende meneer. Na eerst dom aan me te vragen wat ik bedoelde...herhaalde ik mijn eerste statement....waarop hij instemmend begon te lachen. Hij snapte wat ik bedoelde. Maar...ik kon ook met de teamleider gaan praten...."en hij is heel anders". Ik ben nooit te beroerd om te praten, je weet nooit wat er uit komt...ik kan er op z'n minst iets van leren. Dus...prima...een afspraak gemaakt voor de volgende ochtend.
Zit ik 's avonds bij de poolcompetitie een beetje na te denken over de redenen waarom ik niet met hun in zee wilde. Dat was niet alleen de slechte indruk die die man me gaf...maar ook zijn slechte verhaal over training en begeleiding. Ik nam toen de beslissing om de volgende ochtend af te bellen. Pure tijdverspilling tenslotte.
De volgende ochtend had ik de telefoon in mn hand.....werd ik gebeld door die zelfde jongen. Hij vertelde me dat de teamleider wat vraagtekens zette bij het feit dat ik geen auto heb. Dus ik vertelde hem dat ik die tot nu toe nog niet nodig heb gehad, maar dat ik die zeker zal hebben op het moment dat ik met een baan begin. Die jongen was heel slim....of ik ben zo dom (hoe zei van Gaal dat ook al weer?)...dus zei hij tegen me "hoe wil je nou huizen laten zien aan mensen terwijl je geen auto hebt? Met de bus?". Dus.......
Ik probeerde hem nog eens uit te leggen dat ik op zeer korte termijn een auto kan hebben. Maar...dat was niet genoeg. Het volgende commando werd gegeven:"We willen dat je eerst een auto aanschaft en daarna mag je ons terugbellen". Vervolgens twijfelde ik even of ik hard zou gaan lachen...of boos zou worden. Ik besloot dat de man geen van beide emoties waard was. Droog en zakelijk heb ik de man meegedeeld dat mijn twijfels zojuist nog groter waren geworden en dat we de hele zaak maar moesten vergeten. Tot ziens...daaag.
Een ander team waar ik wel interesse in heb laat erg weinig van zich horen. Ik heb een personlijkheidstest voor ze gedaan, ze daarna nog één keer gesproken. Vervolgens niets meer vernomen. Ik zit nu iedere dag naar ze te bellen om te laten zien dat ik echt wel geinteresseerd ben. De secretaresse begint me te kennen en medelijden met me te krijgen...wat natuurlijk een hele goede zaak is. Dus vandaag heeft ze een berichtje naar die makelaar gestuurd om niet alleen terug te bellen....maar om me zelfs met spoed terug te bellen. Het resultaat hier van was...niets. Ik denk dat ik die maar moet vergeten.
En toen was er nog een ander team. Voor deze mensen heb ik een hele enquete over mn leven in mogen vullen. Na 26 keer over en weer bellen heb ik eindelijk de beste man een de lijn weten te krijgen. Ze hadden interesse in me. Heel goed! Ik moest maar eens naar het contract kijken wat ik met ze aan zou moeten gaan. Ik schrok toen ik het aan het doorlezen was. Ze stellen zulke hoge eisen en zijn overal zo ontzettend strikt in. Ik kon er slecht van slapen.
De volgende ochtend heb ik hem weer gebeld....dit keer met een vragenlijst over het contract. Het is een heel verschil als je juridische taal van zo'n contract aan het lezen bent of wanneer iemand je het in normaal Engels uitlegd. Het werd me allemaal een stuk duidelijker. Nog steeds heel heftig, maar wel logisch en realistisch.
Aan het einde van dit gesprek nodigde hij me uit om aanstaande dinsdag bij een team meeting aanwezig te zijn. Na de meeting kan ik dan met hem persoonlijk praten om te kijken of we met elkaar in zee willen. Dat is heel goed nieuws. Ik ben er natuurlijk nog niet...maar ik zit er wel dichtbij. Spannend!
Ik heb in de tussentijd niet stil gezeten. Door mijn inspanningen om andere teams te vinden ben ik vandaag door nog twee teams benaderd. Morgen ga ik bij eentje langs, de andere moet ik nog een afspraak mee maken. Ik kan me niet voorstellen dat ik dit beter zal vinden dan het mogelijke aanbod van het eerder genoemde team...maar je weet het nooit.
Doordat het zo dichtbij aan het komen is moet ik nu ook serieus achter een auto aan. Ik ben eens bij wat dealers langs gegaan om auto's te passen. Ik had een lijstje met wat goedkope (=Amerikaanse) auto's er op. Blijkt dat ik die allemaal kan schrappen omdat ik er niet in pas (ik ben 2 meter lang). Uiteindelijk bij Jeep een model gevonden wat redelijk betaalbaar is en ik ruim in pas. Het is dus niet zo goedkoop als ik zou willen....maar ja...er zit niks anders op vrees ik.
Morgen ga in naar het NL consulaat om mijn paspoort te verlengen, ben benieuwd hoe dat zal gaan. Ik zal er morgen wel even een verhaaltje over schrijven.
Ik ben er vandaag al geweest. Was er om 12:15...maar toen waren ze al gesloten. Open van 9:00 tot 12:00. Wat een weelde.
Toen maar even naar het er naast gelegen Eaton Centre gegaan. 4 Verdiepingen winkelcentrum. Effe lekker een warme choco bij Second Cup gedronken...krantje gelezen....was een heerlijk rust moment.
Het Eaton Centre....kan je bijna in verdwalen!
13.5.08
Geef die man 50 cent voor een slaapplaats!
Weer een ervaring rijker.
Had gisteren weer een interview (makelaardij) waar ik wat hogere verwachtingen bij had. Dat viel wat tegen. De beste meneer waar ik een gesprek mee had zag er wat apart uit, waarmee ik me zacht uitdruk.
Denk aan een directeur van een basischool...jaartje of 20 geleden...van een jaar of 60 die er helemaal geen zin meer in heeft. (aan alle directeuren van basischolen die dit lezen: hij zag er niet zoals jij uit) De beste man had een bril op die hij al 20 jaar niet schoon had gemaakt, ongeschoren, vieze nagels, muffe jas, bordeel sluipers en het hoogtepunt...gaten in z'n blouse. Wat moet je daar mee??
Wat ik erger vond was dat hij een kort, glad verhaal had en mn vragen over het algemeen aan het ontwijken was. Dan heb je iets te verbergen en daar hou ik niet van.
Ik liep met een wat vreemd en teleurgesteld gevoel naar buiten. "Hoe kan ik in vredesnaam voor zo'n figuur gaan werken?". Tja...die vraag kan ik niet beantwoorden....dus...dat doen we gewoon niet. Belt hij me vandaag op omdat we "een aantal dagen geleden met elkaar gesproken hebben".......hij wist al niet meer dat het pas een dag geleden was. Ik wens 'm veel succes.
Gelukkig kreeg ik die zelfde avond een telefoontje van een andere makelaar die ik benaderd had. Zij hebben woensdag een info avond over hun kantoor waar ze me graag wilden ontmoeten. Daar ben ik natuurlijk helemaal voor, dus daar ga ik heen. Ik heb ze op internet al even bekeken en het ziet er niet slecht uit.
Inmiddels heb ik nog een paar mogelijke 'werkgevers' gevonden....daar ga ik woensdagochtend mee aan de slag. Wie weet wordt het op korte termijn nog wat. :)
Had gisteren weer een interview (makelaardij) waar ik wat hogere verwachtingen bij had. Dat viel wat tegen. De beste meneer waar ik een gesprek mee had zag er wat apart uit, waarmee ik me zacht uitdruk.
Denk aan een directeur van een basischool...jaartje of 20 geleden...van een jaar of 60 die er helemaal geen zin meer in heeft. (aan alle directeuren van basischolen die dit lezen: hij zag er niet zoals jij uit) De beste man had een bril op die hij al 20 jaar niet schoon had gemaakt, ongeschoren, vieze nagels, muffe jas, bordeel sluipers en het hoogtepunt...gaten in z'n blouse. Wat moet je daar mee??
Wat ik erger vond was dat hij een kort, glad verhaal had en mn vragen over het algemeen aan het ontwijken was. Dan heb je iets te verbergen en daar hou ik niet van.
Ik liep met een wat vreemd en teleurgesteld gevoel naar buiten. "Hoe kan ik in vredesnaam voor zo'n figuur gaan werken?". Tja...die vraag kan ik niet beantwoorden....dus...dat doen we gewoon niet. Belt hij me vandaag op omdat we "een aantal dagen geleden met elkaar gesproken hebben".......hij wist al niet meer dat het pas een dag geleden was. Ik wens 'm veel succes.
Gelukkig kreeg ik die zelfde avond een telefoontje van een andere makelaar die ik benaderd had. Zij hebben woensdag een info avond over hun kantoor waar ze me graag wilden ontmoeten. Daar ben ik natuurlijk helemaal voor, dus daar ga ik heen. Ik heb ze op internet al even bekeken en het ziet er niet slecht uit.
Inmiddels heb ik nog een paar mogelijke 'werkgevers' gevonden....daar ga ik woensdagochtend mee aan de slag. Wie weet wordt het op korte termijn nog wat. :)
12.5.08
Dronken moeders
Ik hoop dat alle moeders een leuke moederdag hebben gehad. De mijne in ieder geval wel, met beide zoons in het buitenland (eentje voor vakantie) was het 't hoogtepunt van het jaar. Dit was voor mij de eerste moederdag dat ik niet in NL woon. Beetje vreemd dus, ik kon alleen maar bellen. Hier ook opvallend veel mensen die met bloemetjes over straat liepen...het is universeel.
Ben vandaag met Mark naar een foto tentoonstelling geweest. Overal in het stadscentrum hebben verschillende fotografen exposities. Was erg leuk en interessant. We hadden helaas niet genoeg tijd om heel veel te zien....maar het gaat nog een tijdje door...dus volgende week meer. We zijn daarna nog even naar de drankwinkel gegaan om wijn voor zijn moeder te kopen. Het is tenslotte voor hen ook moederdag...."zo moeders kan je vandaag lekker dronken worden"...zei ik nog. Gelukkig kan Mark een grapje wel waarderen.
Morgen heb ik een interview, is best spannend want dit is er eentje die ik belangrijk vind. Ik heb dit weekend nog 2 partijen gevonden waar ik evt voor zou kunnen werken. Ik heb er via mail contact mee gezocht, kijken of ik wat terug krijg. Ik wacht hier overigens niet lang mee. Als ik niet snel iets hoor dan ga ik er achteraan bellen. Iv wil aan de slag.
Trouwens....er was vandaag een hele straat afgesloten in het centrum. Allemaal Amerikaanse vlaggen op de gebouwen daar. Bleek dat ze een Hollywood film aan het opnemen waren. Komt vaak voor in Toronto. Ik heb geen idee welke film het was maar het is wel cool dat dit in mijn stad gedaan wordt.
Ben vandaag met Mark naar een foto tentoonstelling geweest. Overal in het stadscentrum hebben verschillende fotografen exposities. Was erg leuk en interessant. We hadden helaas niet genoeg tijd om heel veel te zien....maar het gaat nog een tijdje door...dus volgende week meer. We zijn daarna nog even naar de drankwinkel gegaan om wijn voor zijn moeder te kopen. Het is tenslotte voor hen ook moederdag...."zo moeders kan je vandaag lekker dronken worden"...zei ik nog. Gelukkig kan Mark een grapje wel waarderen.
Morgen heb ik een interview, is best spannend want dit is er eentje die ik belangrijk vind. Ik heb dit weekend nog 2 partijen gevonden waar ik evt voor zou kunnen werken. Ik heb er via mail contact mee gezocht, kijken of ik wat terug krijg. Ik wacht hier overigens niet lang mee. Als ik niet snel iets hoor dan ga ik er achteraan bellen. Iv wil aan de slag.
Trouwens....er was vandaag een hele straat afgesloten in het centrum. Allemaal Amerikaanse vlaggen op de gebouwen daar. Bleek dat ze een Hollywood film aan het opnemen waren. Komt vaak voor in Toronto. Ik heb geen idee welke film het was maar het is wel cool dat dit in mijn stad gedaan wordt.
9.5.08
Voor de klas
Gisteren mijn lerares Gwen weer gezien, was erg leuk. Ik ben met een klasgenoot naar York University gegaan waar Gwen les aan het geven was. In de pauze hebben we een uurtje met elkaar zitten praten. Het is zo'n leuk mens en heeft nog zo veel energie. Ze wil volgende maand nog even op de motor naar Florida rijden....tja...waarom niet.
Toen ze weer naar de klas terug moest vroeg ze aan ons of wij de klas wilden toespreken. Ze vond de mentaliteit in de klas niet goed, mensen waren niet serieus genoeg en ze was er zeker van dat de meesten het niet zouden gaan halen. Of wij even onze ervaringen konden delen. Dat hebben we gedaan, was best grappig. We kregen natuurlijk gelijk vragen over wat er in het examen stond. Ik heb een geheugen als een vergiet op dat gebied dus dat kon ik nauwelijks beantwoorden. Wat ik ze wel heb kunnen vertellen is dat ik in die periode met makelaardij opstond en naar bed ging. Zonder die mentaliteit red je het gewoon niet. Mijn extreem goede eindscore was natuurlijk mijn onderbouwing. De mensen in de klas waren dankbaar voor de info...dus dat was leuk...ik liep met een glimlach naar buiten.
Met Gwen (midden) en klasgenoot Sahar
We zijn daarna nog even een park bij de universiteit ingelopen....heb weer wat foto's gemaakt.
Op werk gebied breiden de tentakels zich uit. Maandag heb ik weer een interview, dit is makelaardij...dus erg interessant. Ben intussen aan het doorzoeken naar zelfde soort mogelijkheden en hoop zo een keus uit meerdere opties te kunnen maken.
Toen ze weer naar de klas terug moest vroeg ze aan ons of wij de klas wilden toespreken. Ze vond de mentaliteit in de klas niet goed, mensen waren niet serieus genoeg en ze was er zeker van dat de meesten het niet zouden gaan halen. Of wij even onze ervaringen konden delen. Dat hebben we gedaan, was best grappig. We kregen natuurlijk gelijk vragen over wat er in het examen stond. Ik heb een geheugen als een vergiet op dat gebied dus dat kon ik nauwelijks beantwoorden. Wat ik ze wel heb kunnen vertellen is dat ik in die periode met makelaardij opstond en naar bed ging. Zonder die mentaliteit red je het gewoon niet. Mijn extreem goede eindscore was natuurlijk mijn onderbouwing. De mensen in de klas waren dankbaar voor de info...dus dat was leuk...ik liep met een glimlach naar buiten.
Met Gwen (midden) en klasgenoot Sahar
We zijn daarna nog even een park bij de universiteit ingelopen....heb weer wat foto's gemaakt.
Op werk gebied breiden de tentakels zich uit. Maandag heb ik weer een interview, dit is makelaardij...dus erg interessant. Ben intussen aan het doorzoeken naar zelfde soort mogelijkheden en hoop zo een keus uit meerdere opties te kunnen maken.
8.5.08
Op gesprek
Jaja....en toen werd er ineens gebeld voor een interview. Dat gaf me wel even een lekker gevoel. Het interview was bij Roots...een soort GAP maar dan Canadees. Het gaat om een functie als assistent manager.
De manager daar was een erg leuke Amerikaanse dame, dat maakt het gesprek altijd wat makkelijker vind ik. Het ging behoorlijk goed, ik had op al haar vragen panklare antwoorden vanwege mijn werkervaring. De uitdagingen die ik hier in Canada heb kon ze goed begrijpen omdat ze zelf pas vier maanden in Canada woont. Toen het mijn moment was om vragen te stellen kon ik het niet laten om de rollen een beetje om te draaien. Ik had veel vragen over haar manier van werken en hoe ze bepaalde doelen wilde bereiken. Tja...ik heb zelf zo vaak in haar positie gezeten met recruiting.
Was leuk. Geen idee of ze me ook echt willen hebben, het gevoel is in ieder geval positief. Heb nog wel even gevraagd of ik wat van haar hoor als ze me niet willen hebben. Het blijkt van niet.....dat dacht ik al. Heb haar gevraagd wat ze daar van vond, gezien het feit dat ik niet alleen een sollicitant ben, maar ook een potentiele klant van Roots en het slim is als ze me tevreden houden. Daar was ze het gedeeltelijk mee eens....maar ja...company policy. Zo werkt het in Canada.
Maaaarrrrrrr...ik ben ook bezig met iets in makelaardij. Ik kan er nog niet te veel over zeggen aangezien het in een beginstadium zit. Als dat zou lukken dan ben ik een gelukkig man en hoef ik geen baantje bij Roots. De kans is klein...maar ik ben er mijn best voor aan het doen. Moet mezelf even heel goed verkopen.
Brengt dus ook wat spanning met zich mee...."wat als Roots me wil hebben voordat ik duidelijkheid van die andere partij heb?" Nou ja...dat zien we dan wel weer. :)
Morgen ga ik een bezoekje brengen aan mn lerares van de makelaars opleiding. Ze heeft kanker en het schijnt niet goed met haar te gaan. Ik wil haar graag nog een keer zien, het is een speciaal mens.
De manager daar was een erg leuke Amerikaanse dame, dat maakt het gesprek altijd wat makkelijker vind ik. Het ging behoorlijk goed, ik had op al haar vragen panklare antwoorden vanwege mijn werkervaring. De uitdagingen die ik hier in Canada heb kon ze goed begrijpen omdat ze zelf pas vier maanden in Canada woont. Toen het mijn moment was om vragen te stellen kon ik het niet laten om de rollen een beetje om te draaien. Ik had veel vragen over haar manier van werken en hoe ze bepaalde doelen wilde bereiken. Tja...ik heb zelf zo vaak in haar positie gezeten met recruiting.
Was leuk. Geen idee of ze me ook echt willen hebben, het gevoel is in ieder geval positief. Heb nog wel even gevraagd of ik wat van haar hoor als ze me niet willen hebben. Het blijkt van niet.....dat dacht ik al. Heb haar gevraagd wat ze daar van vond, gezien het feit dat ik niet alleen een sollicitant ben, maar ook een potentiele klant van Roots en het slim is als ze me tevreden houden. Daar was ze het gedeeltelijk mee eens....maar ja...company policy. Zo werkt het in Canada.
Maaaarrrrrrr...ik ben ook bezig met iets in makelaardij. Ik kan er nog niet te veel over zeggen aangezien het in een beginstadium zit. Als dat zou lukken dan ben ik een gelukkig man en hoef ik geen baantje bij Roots. De kans is klein...maar ik ben er mijn best voor aan het doen. Moet mezelf even heel goed verkopen.
Brengt dus ook wat spanning met zich mee...."wat als Roots me wil hebben voordat ik duidelijkheid van die andere partij heb?" Nou ja...dat zien we dan wel weer. :)
Morgen ga ik een bezoekje brengen aan mn lerares van de makelaars opleiding. Ze heeft kanker en het schijnt niet goed met haar te gaan. Ik wil haar graag nog een keer zien, het is een speciaal mens.
5.5.08
Nummer 100
Verhaaltje numero 100!
Ik heb eigenlijk niet zo veel te melden. Geen grote veranderingen of events. Ik heb er weer een zooitje sollicitaties uitgegooid...hopen dat er wat gaat gebeuren. Een kennis van me hier vertelde me dat je altijd achter je sollicitatie aan moet bellen. Dat wist ik al en ik ben zeer bereid dat te doen, maar soms is dat gewoon niet te doen. Als je via internet een sollicitatie doet dan staat er vaak geen contact nummer bij, alleen e-mail adres. Het is dan erg lastig om er achter te komen wat het nummer is van de persoon die jouw sollicitatie aan het behandelen is. Of...er staat in de advertentie "NO PHONE CALLS". :)
Maar...niets is onmogelijk natuurlijk. Laat ik vooral positief blijven.
Het weer begint wederom lekker te worden. Ben even een rondje door mijn buurt gelopen en heb een paar foto's gemaakt.
Leuk huisje, staat nog te koop ook....voor de liefhebbers
Ik heb eigenlijk niet zo veel te melden. Geen grote veranderingen of events. Ik heb er weer een zooitje sollicitaties uitgegooid...hopen dat er wat gaat gebeuren. Een kennis van me hier vertelde me dat je altijd achter je sollicitatie aan moet bellen. Dat wist ik al en ik ben zeer bereid dat te doen, maar soms is dat gewoon niet te doen. Als je via internet een sollicitatie doet dan staat er vaak geen contact nummer bij, alleen e-mail adres. Het is dan erg lastig om er achter te komen wat het nummer is van de persoon die jouw sollicitatie aan het behandelen is. Of...er staat in de advertentie "NO PHONE CALLS". :)
Maar...niets is onmogelijk natuurlijk. Laat ik vooral positief blijven.
Het weer begint wederom lekker te worden. Ben even een rondje door mijn buurt gelopen en heb een paar foto's gemaakt.
Leuk huisje, staat nog te koop ook....voor de liefhebbers
1.5.08
Moeilijke beslissingen
Ik heb een vreemde week achter de rug. Afgelopen donderdag heb ik een gesprek gehad met Ingrid om wat zaken duidelijker en gestructureerder te maken. Dat verliep alles behalve soepel. Ik ga verder niet op details in, maar na een weekendje nadenken en praten met een aantal mensen heb ik besloten niet verder te werken met Ingrid. Het is een puur zakelijke (moeilijke) beslissing en heeft hopelijk geen invloed op de band die we hebben.
Het is nu natuurlijk een rare situatie. Het pad was zo duidelijk voor me, nu is dat pad gedeeltelijk weg en moet ik een nieuwe route uitstippelen. Ben daar gisteren direct mee begonnen. Heb er voor gekozen om ook in een ander kantoor te gaan werken. Daar waar ik zat moet ik een uur voor reizen, dat vind ik het nu niet meer waard.
Dus ben ik afspraken gaan maken met managers van andere kantoren. Eerst binnen dezelfde firma. Vandaag ben ik bij 3 kantoren geweest. Het grappige is dat je eigenlijk hen aan het interviewen bent. Ze willen allemaal graag nieuwe makelaars hebben, tenzij je echt niet past, dus je moet zelf kijken wat je graag wilt en waar je het beste bij past. Was interessant, heb een redelijk beeld kunnen krijgen van de verschillen. Ik heb mezelf goed weten te presenteren met als resultaat dat ze me allemaal wel willen hebben. Maar dat vind ik niet zo verrassend. Nu ga ik afspraken maken buiten deze firma....met bijvoorbeeld Remax. Kijken hoe het daar zit.
Veel denk en doe werk. Weer.
Hoe zal ik mijn plan gaan verleggen....wat is het beste voor me....wat is een aanvaardbaar risico?! Allemaal vragen die door mn hoofd gaan. Daarnaast blijft de spanning van het niet hebben van een inkomen. Eén van de dame's die bij een interview zat zei ook dat het heel belangrijk is om financieel de zaken op orde te hebben wanneer je de makelaardij instapt. Het is een business waar je puur op commissie basis werkt. Het kan best zes maanden duren voordat je iets verkoopt. Zit je zes maanden zonder inkomen. Nog erger, je moet investeren om er iets uit te kunnen halen. Dus je bent zes maanden geld aan het uitgeven zonder inkomen. Maw, dat gaat niet. Nou wist ik dit van te voren. Ik had alleen het idee dat ik wat makkelijker aan werk kon komen en zo wat van mn reserves mee kon nemen in het begin van de nieuwe carriere. Helaas...niets is minder waar.
Hoe ik het nu ga doen weet ik nog niet. Eén ding is zeker, het vinden van werk wat ik evt naast makelaardij kan doen heeft prioriteit. Ik moet tenslotte een dak boven mn hoofd hebben. Ik denk niet dat mensen veel interesse hebben om mij als makelaar in te huren als ik de rest van de tijd met een leeg bekertje op straat sta.
Het is nu natuurlijk een rare situatie. Het pad was zo duidelijk voor me, nu is dat pad gedeeltelijk weg en moet ik een nieuwe route uitstippelen. Ben daar gisteren direct mee begonnen. Heb er voor gekozen om ook in een ander kantoor te gaan werken. Daar waar ik zat moet ik een uur voor reizen, dat vind ik het nu niet meer waard.
Dus ben ik afspraken gaan maken met managers van andere kantoren. Eerst binnen dezelfde firma. Vandaag ben ik bij 3 kantoren geweest. Het grappige is dat je eigenlijk hen aan het interviewen bent. Ze willen allemaal graag nieuwe makelaars hebben, tenzij je echt niet past, dus je moet zelf kijken wat je graag wilt en waar je het beste bij past. Was interessant, heb een redelijk beeld kunnen krijgen van de verschillen. Ik heb mezelf goed weten te presenteren met als resultaat dat ze me allemaal wel willen hebben. Maar dat vind ik niet zo verrassend. Nu ga ik afspraken maken buiten deze firma....met bijvoorbeeld Remax. Kijken hoe het daar zit.
Veel denk en doe werk. Weer.
Hoe zal ik mijn plan gaan verleggen....wat is het beste voor me....wat is een aanvaardbaar risico?! Allemaal vragen die door mn hoofd gaan. Daarnaast blijft de spanning van het niet hebben van een inkomen. Eén van de dame's die bij een interview zat zei ook dat het heel belangrijk is om financieel de zaken op orde te hebben wanneer je de makelaardij instapt. Het is een business waar je puur op commissie basis werkt. Het kan best zes maanden duren voordat je iets verkoopt. Zit je zes maanden zonder inkomen. Nog erger, je moet investeren om er iets uit te kunnen halen. Dus je bent zes maanden geld aan het uitgeven zonder inkomen. Maw, dat gaat niet. Nou wist ik dit van te voren. Ik had alleen het idee dat ik wat makkelijker aan werk kon komen en zo wat van mn reserves mee kon nemen in het begin van de nieuwe carriere. Helaas...niets is minder waar.
Hoe ik het nu ga doen weet ik nog niet. Eén ding is zeker, het vinden van werk wat ik evt naast makelaardij kan doen heeft prioriteit. Ik moet tenslotte een dak boven mn hoofd hebben. Ik denk niet dat mensen veel interesse hebben om mij als makelaar in te huren als ik de rest van de tijd met een leeg bekertje op straat sta.
Abonneren op:
Posts (Atom)