Geef die man 50 cent voor een slaapplaats!

Weer een ervaring rijker.
Had gisteren weer een interview (makelaardij) waar ik wat hogere verwachtingen bij had. Dat viel wat tegen. De beste meneer waar ik een gesprek mee had zag er wat apart uit, waarmee ik me zacht uitdruk.
Denk aan een directeur van een basischool...jaartje of 20 geleden...van een jaar of 60 die er helemaal geen zin meer in heeft. (aan alle directeuren van basischolen die dit lezen: hij zag er niet zoals jij uit) De beste man had een bril op die hij al 20 jaar niet schoon had gemaakt, ongeschoren, vieze nagels, muffe jas, bordeel sluipers en het hoogtepunt...gaten in z'n blouse. Wat moet je daar mee??
Wat ik erger vond was dat hij een kort, glad verhaal had en mn vragen over het algemeen aan het ontwijken was. Dan heb je iets te verbergen en daar hou ik niet van.
Ik liep met een wat vreemd en teleurgesteld gevoel naar buiten. "Hoe kan ik in vredesnaam voor zo'n figuur gaan werken?". Tja...die vraag kan ik niet beantwoorden....dus...dat doen we gewoon niet. Belt hij me vandaag op omdat we "een aantal dagen geleden met elkaar gesproken hebben".......hij wist al niet meer dat het pas een dag geleden was. Ik wens 'm veel succes.

Gelukkig kreeg ik die zelfde avond een telefoontje van een andere makelaar die ik benaderd had. Zij hebben woensdag een info avond over hun kantoor waar ze me graag wilden ontmoeten. Daar ben ik natuurlijk helemaal voor, dus daar ga ik heen. Ik heb ze op internet al even bekeken en het ziet er niet slecht uit.
Inmiddels heb ik nog een paar mogelijke 'werkgevers' gevonden....daar ga ik woensdagochtend mee aan de slag. Wie weet wordt het op korte termijn nog wat. :)