Depressieve tijger

Zo....da's even geleden. Er is inmiddels wel het één ander gebeurd, ik zal het proberen samen te vatten.
Hoogtepunt van afgelopen weekend was dat ik in Toronto Zoo ben geweest. Mijn vriend Chris uit Engeland is weer hier, bij zijn Canadese vriendin. Zij heeft een dochter (Ava) die jarig was en dus was er een feestje in de dierentuin. Buiten het feit dat ik met een kater op zondagochtend anderhalf uur in de bus naar de dierentuin zat en ik dit niet fijn vond, regende het daarbij in stortvloed. Het was net Nederland. Dat was een beetje jammer....we hebben eigenlijk alleen maar dingen binnen gedaan. De dieren buiten werd ik alleen maar droevig van. Er stond een olifant in zijn eentje in de regen zich af te vragen wat hij daar aan het doen was, er lag een tijger totaal depressief onder een afdakje. Als je er dan nog de gedachte aan toevoegd dat ze gevangen zitten in een dierentuin.....Maar ja...we waren met een leuke groep...dus dat was goed. Mijn kater was vlot weg toen we Harvey's burgers gingen eten in één van de restaurants in de dierentuin. Wat een wonder eten is dat toch! Doktoren en medicijnen zijn in veel gevallen gewoon helemaal niet meer nodig!


Baby aap


Paar visjes

Na de dierentuin zijn we naar hun huis in Kitchener gegaan om daar het feestje voort te zetten. Was leuk...taart, cadeau's, roze hoedjes op. Ik realiseerde me dat ik zojuist op mijn eerste Canadese verjaardagsfeestje terecht was gekomen. Tjakka...weer een mijlpaal!


Ava is cadeau's aan het uitpakken


Slaan dat beest! Zit vol met snoep!!

In de avond even met Chris gaan poolen....dat was ouderwets gezellig. Ik ben bij hun blijven slapen en maandagochtend heb ik de bus terug naar Toronto genomen. 22 dollar voor een uurtje in een bus hangen....kassa!
Het was een lang weekend, dus de meeste mensen waren maandag vrij. Ben even gaan fietsen met een vriendin....was leuk...alleen weer regen regen regen. Het zat qua weer niet mee...ik had even het gevoel dat ik weer in NL was.

Vandaag heb ik Irene weer ontmoet....de afgelopen keer was 5 maanden geleden. Zij werkte hier aan een project en is 5 maanden geleden weer terug naar NL gegaan. Ze is voor twee weekjes hier. Ik ken haar van de squash club. Ze is een ontzettend goede speler...en we hebben weer even een partijtje gespeeld. Ik was een welwillend slachtoffer. Maar goed...een beetje zweten kan nooit kwaad. Na afloop nog even samen met een paar andere squash mensen wat gegeten...was gezellig.

Er zijn natuurlijk ook wat serieuzere zaken. WERK.
Ik zal beginnen met slecht, of laat ik zeggen....lachwekkend nieuws. Het makelaarsteam van de man met de gaten in de blouse (geef die man 50 cent) belde mij of ik nog interesse had. Ik vertelde de jongen aan de lijn dat ik wat twijfels had bij de presentatie van de betreffende meneer. Na eerst dom aan me te vragen wat ik bedoelde...herhaalde ik mijn eerste statement....waarop hij instemmend begon te lachen. Hij snapte wat ik bedoelde. Maar...ik kon ook met de teamleider gaan praten...."en hij is heel anders". Ik ben nooit te beroerd om te praten, je weet nooit wat er uit komt...ik kan er op z'n minst iets van leren. Dus...prima...een afspraak gemaakt voor de volgende ochtend.
Zit ik 's avonds bij de poolcompetitie een beetje na te denken over de redenen waarom ik niet met hun in zee wilde. Dat was niet alleen de slechte indruk die die man me gaf...maar ook zijn slechte verhaal over training en begeleiding. Ik nam toen de beslissing om de volgende ochtend af te bellen. Pure tijdverspilling tenslotte.

De volgende ochtend had ik de telefoon in mn hand.....werd ik gebeld door die zelfde jongen. Hij vertelde me dat de teamleider wat vraagtekens zette bij het feit dat ik geen auto heb. Dus ik vertelde hem dat ik die tot nu toe nog niet nodig heb gehad, maar dat ik die zeker zal hebben op het moment dat ik met een baan begin. Die jongen was heel slim....of ik ben zo dom (hoe zei van Gaal dat ook al weer?)...dus zei hij tegen me "hoe wil je nou huizen laten zien aan mensen terwijl je geen auto hebt? Met de bus?". Dus.......

Ik probeerde hem nog eens uit te leggen dat ik op zeer korte termijn een auto kan hebben. Maar...dat was niet genoeg. Het volgende commando werd gegeven:"We willen dat je eerst een auto aanschaft en daarna mag je ons terugbellen". Vervolgens twijfelde ik even of ik hard zou gaan lachen...of boos zou worden. Ik besloot dat de man geen van beide emoties waard was. Droog en zakelijk heb ik de man meegedeeld dat mijn twijfels zojuist nog groter waren geworden en dat we de hele zaak maar moesten vergeten. Tot ziens...daaag.

Een ander team waar ik wel interesse in heb laat erg weinig van zich horen. Ik heb een personlijkheidstest voor ze gedaan, ze daarna nog één keer gesproken. Vervolgens niets meer vernomen. Ik zit nu iedere dag naar ze te bellen om te laten zien dat ik echt wel geinteresseerd ben. De secretaresse begint me te kennen en medelijden met me te krijgen...wat natuurlijk een hele goede zaak is. Dus vandaag heeft ze een berichtje naar die makelaar gestuurd om niet alleen terug te bellen....maar om me zelfs met spoed terug te bellen. Het resultaat hier van was...niets. Ik denk dat ik die maar moet vergeten.

En toen was er nog een ander team. Voor deze mensen heb ik een hele enquete over mn leven in mogen vullen. Na 26 keer over en weer bellen heb ik eindelijk de beste man een de lijn weten te krijgen. Ze hadden interesse in me. Heel goed! Ik moest maar eens naar het contract kijken wat ik met ze aan zou moeten gaan. Ik schrok toen ik het aan het doorlezen was. Ze stellen zulke hoge eisen en zijn overal zo ontzettend strikt in. Ik kon er slecht van slapen.
De volgende ochtend heb ik hem weer gebeld....dit keer met een vragenlijst over het contract. Het is een heel verschil als je juridische taal van zo'n contract aan het lezen bent of wanneer iemand je het in normaal Engels uitlegd. Het werd me allemaal een stuk duidelijker. Nog steeds heel heftig, maar wel logisch en realistisch.
Aan het einde van dit gesprek nodigde hij me uit om aanstaande dinsdag bij een team meeting aanwezig te zijn. Na de meeting kan ik dan met hem persoonlijk praten om te kijken of we met elkaar in zee willen. Dat is heel goed nieuws. Ik ben er natuurlijk nog niet...maar ik zit er wel dichtbij. Spannend!

Ik heb in de tussentijd niet stil gezeten. Door mijn inspanningen om andere teams te vinden ben ik vandaag door nog twee teams benaderd. Morgen ga ik bij eentje langs, de andere moet ik nog een afspraak mee maken. Ik kan me niet voorstellen dat ik dit beter zal vinden dan het mogelijke aanbod van het eerder genoemde team...maar je weet het nooit.

Doordat het zo dichtbij aan het komen is moet ik nu ook serieus achter een auto aan. Ik ben eens bij wat dealers langs gegaan om auto's te passen. Ik had een lijstje met wat goedkope (=Amerikaanse) auto's er op. Blijkt dat ik die allemaal kan schrappen omdat ik er niet in pas (ik ben 2 meter lang). Uiteindelijk bij Jeep een model gevonden wat redelijk betaalbaar is en ik ruim in pas. Het is dus niet zo goedkoop als ik zou willen....maar ja...er zit niks anders op vrees ik.

Morgen ga in naar het NL consulaat om mijn paspoort te verlengen, ben benieuwd hoe dat zal gaan. Ik zal er morgen wel even een verhaaltje over schrijven.
Ik ben er vandaag al geweest. Was er om 12:15...maar toen waren ze al gesloten. Open van 9:00 tot 12:00. Wat een weelde.
Toen maar even naar het er naast gelegen Eaton Centre gegaan. 4 Verdiepingen winkelcentrum. Effe lekker een warme choco bij Second Cup gedronken...krantje gelezen....was een heerlijk rust moment.


Het Eaton Centre....kan je bijna in verdwalen!