Waterski

Cottage....niet onaardig


Achterkant...is nog niet helemaal af


Steiger met bootjes




360 pk...is best snel


Bijna klaar voor de start


Daar lig je dan


Nee...da's niet helemaal goed


Een verzopen kat


Tom kan het wel....op één ski

Water in m'n neus

Ben afgelopen weekend in de cottage van Tom en Sally geweest (dit zijn de mensen waar ik voor werk). 2,5 uur rijden ten noordoosten van Torono, aan het Stony Lake.
Erg mooie omgeving daar….midden in de bossen aan een meer….het kan slechter.
Ik vond wel dat het erg druk was daar, veel mensen in hun cottages….bootjes op het meer etc. Hun cottage is enorm. Hebben ze net laten bouwen…is nog niet helemaal klaar. Kan niet zeggen dat het de typische cottage sfeer heeft…..het is gewoon een villa aan het water. Wel mooi.

De reden dat ik daar was, was een team feestje. Vrijwel het hele team was er….hoewel gedurende de dag mensen naar huis gingen…ik ben blijven slapen.
We hebben een boottochtje gemaakt in een speedboat….360pk…gaat best vlotjes. Ijsje gegeten bij een winkeltje bij een ander meer.

Bij terugkomst werd me gevraagd of ik niet even wilde gaan waterskien. Mijn reactie was wat afwachtend, ik zag het niet zo zitten. Maar ja….na enig aandringen van Tom heb ik het toch maar gedaan.
Eerste problem was dat mijn maatje 47 nauwelijks in die ski te passen was. Tja…en daar lig je dan in het water…te wachten op het geweld wat komen gaat. Zo veel mogelijk geprobeerd om de aanwijzingen van Tom op te volgen…maar het was zo ontzettend moeilijk. Ik kreeg het niet voor elkaar om uit het water te komen. Na 6 pogingen en zes liter water in mijn neus vond ik het voldoende. Dit is niet mijn sport.

Zondag terug naar Toronto. Daar heb ik een NL familie ontmoet. Zij hebben 5 weken door Ontario getrokken om uit te vinden waar ze evt willen gaan wonen. Belinda ken ik toevallig van een taalcursus die we samen gedaan hebben in Den Haag. Nou heb ik Bas en de kids ook ontmoet, dat was erg leuk. We zijn samen gaan eten bij Milestones…dat was heerlijk. Erg veel gepraat over Canada….Nederland…problematiek in de Randstad. Het leuke daarvan is dat ik me er zo goed in kan verplaatsen. Mijn ideeen over NL kan ik met de meeste mensen niet delen….maar met hen wel. Soort van lotgenoten ;)

Rest van de week ben ik aan het werk geweest. Het schiet nog niet echt op met het aantal serieuze klanten waar ik mee aan de slag kan….maar ik heb er een paar en daar probeer ik het beste van te maken. De markt is wat ingezakt en de maand augustus is nooit een hardloper, da’s een beetje vervelend omdat ik graag meer te doen heb….en graag geld zou willen verdienen.

Spoedig zal ik wat foto’s van het weekend online zetten.

Football....uuhhmmm....soccer

Ben naar een voetbalwedstrijd geweest. Dat was lachen. Canada tegen Jamaica, kwalificatie voor het wk. Het niveau was bedroevend, maar de sfeer geweldig.

Het was in het BMO stadion van de lokale club Toronto FC. Die bestaan nog niet zo lang en hebben daardoor nog geen brede fan base. Vandaar een Vitesse achtig stadion waar iedere wedstrijd zo’n 25000 mensen zitten. Voor deze partij waren het 21000 mensen.

Wat direct opviel was dat de fans van beide landen door elkaar zaten. Geen aparte vakken dus. Er waren veel fans van Jamaica…is weer een goed voorbeeld van hoe extreem multicultureel Toronto is. Wat ook opvallend was dat mensen, net zoals bij baseball, zelfs vlak voor de rust nog het stadion binnen komen lopen om de wedstrijd te gaan kijken. Tja…waarom zou je op tijd zijn?

Het enthousiasme was groot, net als bij ieder ander sport evenement in dit land. Mensen zijn zo sport minded…daar kan de gemiddelde Nler nog wat van leren. Mensen roepen ook veel dingen:”hey ref, where’s your dog?” (scheidsrechter zag niet alles even goed) “hey ref why don’t you come in, you’re missing a great game here”
Toen een van de spelers van Jamaica makkelijk ging liggen:”why don’t you smoke another one and get up”. Best lachen op die tribune.

Jammer was wel dat de wedstrijd in 1-1 eindigde. Vooral vervelend voor de keeper van Canada die bij een corner de bal in zijn eigen doel sloeg. Deed me denken aan de glorie dagen van Menzo. Volgende keer maar eens een wedstrijdje van Toronto gaan bekijken….misschien kan ik dan modepop Beckham nog zien voetballen.

Werken in een coma

Ik heb niet zo lang geleden een boete gekregen. De kont van mijn auto hing een beetje over de stoep....60 dollar...tsjing tsjing. Aangezien ik geparkeerd stond op een legale plek was ik het hier niet helemaal mee eens.
Na een beetje rondvragen blijkt er een enorme achterstand te zijn in het verwerken van beroepzaken en worden ze daarom vaak geseponeerd. Dus....maar even beroep aantekenen.

Hoe doe je dat in Toronto? Nou...je gaat naar een kantoor...daar zitten vier mien dobbelsteen achtige zuupruimen achter een loket. Die krijgen natuurlijk 8 uur per dag gezeik aan hun kop te horen...dus ze zijn niet echt aanwezig...zo lijkt het. Soort van werken in een coma. "NEXT!"

Toen ik aan de beurt was dacht ik "eens kijken hoe grappig dit gaat worden". Maar...het viel erg mee. Het ging heel snel...wat ook wel moet met een rij van 30 geirriteerde mensen.....moest twee kruisjes en een handtekening op een papiertje zetten, en dat was het. "U krijgt binnen 6 maanden bericht". Haha...
Volgens Mark hoor ik er waarschijnlijk nooit meer wat van.
Is het tegenovergestelde van de achterstand in emigratiezaken die bij de Canadese ambassade in Berlijn is....dat werkt tegen de 'klanten'....in dit geval werkt het in 't voordeel van de klant. Toch wel een beetje anders dan in NL...waar oom agent en kornuiten er alles aan doet om de schatkist te vullen mmv alle spaarpalen langs de weg.

Op het werk is de officiele training voorbij. Mijlpaaltje. Ik ben nu onderdeel van de lead rotation. Als er via een bepaald kanaal een klant binnenkomt dan gaat die op volgorde naar één van de buyer specialists (waar ik er één van ben). De show kan beginnen. Ik blijf natuurlijk aan het leren...dat kan niet anders...het is allemaal zo nieuw voor me.

Morgen heb ik weer eens een open huis. Ben er geen fan van....maar het is een mogelijkheid om eventueel een klant tegen het lijf te lopen. Het duurt twee uur...en je weet nooit hoeveel mensen er zullen komen....dat kunnen er 15 zijn....maar ook 1.
Voorbereiding is best lang. Je moet weten wat er in de buurt te koop en verkocht is als daar vragen over komen. Daar maak je een map voor met een overzicht van al die huizen. Als er dan vragen zijn kan je het gelijk laten zien. Het is ook verstandig om vooraf wat huizen te bekijken...dan weet je waar je over praat. Daarnaast moet je borden klaarmaken met het adres er op. Die zet je langs belangrijke wegen in de buurt om mensen naar jouw open huis te leiden.
Zo ben ik inmiddels 14 dagen achter elkaar aan het werk. Ik moet wel zeggen dat ik soms een middag niet werk...het kost me dus geen moeite....het is alleen wel duidelijk dat ik minder tijd voor andere dingen heb. Such is life.

Ik heb vanochtend anderhalf uur op de squashbaan gestaan om tegen een paar hele goede tegenstanders te spelen. Best knap als je 5 uur geslapen hebt en bij wakker worden nog aangeschoten bent. Het was zweten, ppfff...maar wel leerzaam. Ga ik vaker doen op de zaterdagochtend...als ik tenminste niet hoef te werken. Na squash heb ik een introductieles fitness gehad van een uurtje. Ik weet nu wat voor apparaten ik het beste kan gebruiken. Jaja...Iv gaat fitness. Ik hou er niet zo van...vind het saai...maar realiseer me dat het erg goed voor me kan zijn. Eén a twee keer per week is voldoende voor me. Kijken hoe lang ik het ga volhouden. I'll be back!

Appartementjes

Zo….12 appartementen bekeken vandaag. Dat was een behoorlijke klus. Ging meer tijd in zitten dan ik dacht, mn schema was iets te strak. Dat weet ik weer voor de volgende keer.
Een van de appartementen had open huis. Dan is er een makelaar aanwezig….en deze keer zelfs met eten en drinken. Hhhhmmmm…daar heb ik van genoten. Het was een jong Vietnamees makelaarskoppel. Dame had net haar licentie gehaald, dus daar kon ik leuk een tijdje mee praten. Was onverwachts erg gezellig.

Grappige van die appartementen toren was het sport en entertainment gebouw wat er bij zit. Daar kan je bowlen, poolen, zwemmen, fitness, bubbelbad, bioscoop, virtual golf, basketballen. Onvoorstelbaar….en is alleen voor bewoners van die twee torens (van ieder 50 verdiepingen) J

Het was leuk om te doen en alle verschillen te zien. Een appartement van 300000 dollar is anders dan die van 1 miljoen dollar zeg maar. Bovendien weet ik nu waar ik over praat als iemand iets zoekt in die buurt.

Maar goed…aangezien Toronto nogal groot is zal ik nog veel meer van dit soort halve dagen moeten besteden. Niet erg….vind ik leuk…het kost alleen veel tijd.

Paar foto's van dat leuke torentje....

Aardig raamoppervlak in de woonkamer


Ook in de slaapkamer kan je leuk naar buiten kijken


Aardig uitzicht, CN Tower en Rogers Centre (baseball stadion)


Uitzicht op lake Ontario


Klein deel van de grote gym, inclusief hardloop track


Even een baantje trekken...of in het bubbelbad? (rechtsonder)


Of misschien toch een potje basketballen

Heftig onweer

Ben vrijdag naar een begrafenis geweest, m'n eerste in Canada. Het ging om de vader van een vriendin van mij. Gestorven aan kanker, 55 jaar...daar wordt niemand vrolijk van. Ik moet zeggen dat het me een beetje deed denken aan mijn eigen vader. Dat is al weer drie jaar geleden...maar toch nog best vers. Dat maakte het behoorlijk lastig....maar ja...opzij zetten en gaan. Voordeel is dat ik weet hoe het voelt. Dus ik heb haar daarmee een beetje kunnen helpen en ik weet hoe hard je steun van vrienden kunt gebruiken in deze situatie.
Het was een Italiaanse begrafenis....half in het Italiaans en half in het Engels. Het was in de kerk...veel gebeden en zang. Vreemd voor mij, maar wel mooi.

Hardverscheurend was oma....de moeder dus....die haar kind naar het graf brengt. Zij was zo verdrietig en aangeslagen...dat was heel heftig. Na de kerk zijn we in een lange rij auto's naar de begraafplaats gereden. Viel me op dat mensen hier wat meer respect hebben voor zo'n stoet dan in NL.

Ik dacht dat de man begraven werd...maar dat ging iets anders. Hij werd in een gat in de muur van het gebouw gestopt. Dit gat werd vervolgens gekit...stenen plaatje er tegenaan....en klaar is Clara! Dit vond ik een erg omslachtige en genante vertoning. Het was bovenaan de muur, dus die mannen die dit aan het doen waren hadden een liftje bij zich waar ze op stonden. Toen het eenmaal klaar was stond ik er naar te kijken en dacht ik:"tja...ga je naar je vader toe...sta je naar een muur te kijken waar nog meerdere mensen 'inliggen'....dat vind ik echt niks"
Geen idee waarom het zo ging...misschien ruimte gebrek.

Zaterdag heb ik voor werk een Saturday tour of homes gedaan. Een klant stuurt je een wensen lijst. Die voer je in het systeem in en dan komen er een boel te koop staande huizen uit. Die mail je naar haar toe. Vervolgens moet zij een top 6 kiezen en voor die huizen maak je een afspraak voor bezichtiging. Het leuke daaraan is dat je een redelijke tijd met zo'n klant samen bent en je dus een boel te weten kunt komen. Je kan een beetje een relatie opbouwen. Dat is perfect voor klanten die nog lang niet een kopen toe zijn. Zij leren wat meer over wat er te koop is in de markt, ik leer meer van de klant waardoor ik haar beter kan helpen. Daarnaast bied je iets van waarde aan, waardoor het vertrouwen stijgt. Was leuk.
Ik heb haar vandaag in het systeem gezet zodat ze iedere dag mail krijgt met de nieuwste te koop staande huizen....volgens haar wensen. En ik heb haar een soort bedankt kaartje gestuurd. Zo werkt dat dus :)

Zondag open huis gedaan...is niet mijn favoriete bezigheid...maar ja...het hoort er voorlopig even bij.

Zaterdagavond was Chris uit Kitchener hier. We hebben een hele gezellig avond gehad....thuis...Burger King...pub....en weer thuis. Met de nodige verschillende soorten alcohol in ons bloed zijn we gaan slapen. Volgende ochtend uit ontbijten met hem en zijn vriendin Christine. Was erg leuk....we kunnen het goed met elkaar vinden. Jammer dat ze niet in Toronto wonen...dat zou echt super zijn.

Morgen ga ik appartementen downtown bekijken. Niet dat ik er een klant voor heb, maar ik moet als nieuweling de stad op dit gebied beter leren kennen. Dus ik heb vandaag een afspraak of 15 gemaakt om verschillende units in verschillende gebouwen te bekijken. Dit is in één straat, allen met uitzicht op lake Ontario. Op deze manier wil ik me langzaamaan door de stad heen gaan werken.
Hierna ga ik op showings met m'n collega Natalie...dit is nog onderdeel van de training. Ik ben behoorlijk druk aan het worden...gelukkig.

Oh...en voor de mensen die iets van een explosie gezien hebben. Gasfabriekje in de hens. Ik zat zaterdagnacht hier op de bank.....een enorme klap...alles bewoog even...en ik dacht "zo...da's heftig onweer!" Nog een paar klappen....en toen niets meer. Het regende...en ik was dronken...dus heb er niet verder over nagedacht. Pas op zondag hoorde ik er van.
Het is behoorlijk ver weg....aan de andere kant van de stad (30-45 min rijden). Eén brandweerman is omgekomen en waarschijnlijk één medewerker.

Camping outfit

Leuk weekendje gehad. Zaterdag en zondag wezen camperen in Guelph samen met Chris, zn vriendin Christine en haar dochter Ava, haar moeder Carol met vriend Dave, zoon van Dave en zijn vrouw Amber...en zus van Christine met haar vriendin. Dus...hele groep. Het is een erg leuke familie. Guelph is een stadje wat een uur van Toronto ligt. Ze hebben daar een groot natuurpark met een meer...en dus een camping.


Ik kwam er om 12 uur aan en we gingen gelijk naar het strand....lekker liggen...zwemmen....beetje in een kano peddelen op het meer.
Na het strandje zijn we effe met de frisbee gaan gooien en toen was het tijd voor lunch. Nou...ik kan u mededelen dat zo'n weekend camperen niet gezond voor je is. Kijk bijvoorbeeld eens naar deze hotdogs. "Die zijn niet echt eetbaar hoor Chris" "Tuurlijk wel...gewoon in een broodje stoppen en ketchup er overheen".
Dus....



Het avondeten was ietsje beter omdat we het niet op het kampvuur klaargemaakt hadden, maar in een stel gas barbecues. Tja...wat zou de Canadees toch zonder barbecue moeten?! Als je zegt dat je in NL één keer per jaar de barbecue gebruikt dan krijgen ze bijna een beroerte. "Echt waar????"

Op het strand kwam ik overigens NL-ers tegen. Tja...ze zitten overal.

's Avonds vooral drinken...gitaar spelen en babbelen. Het was gezellig.
Helaas was ik vergeten een matje mee te nemen....dus ik lag met mn slaapzak op de grond...hhhmmm heerlijk. Volgende ochtend in de auto gestapt om een beetje fatsoenlijk toilet te vinden....de dichtsbijzijnde was te goor voor woorden. Dat zijn de nadelen van camperen....of noemt men dat charme?!

Na nog even op het strand gezeten te hebben ben ik weer terug naar Toronto gegaan. Eerst nog even langs Steve....kennis van de makelaarsopleiding. Was gezellig....lekker gegeten....hamburgers en hotdogs van de barbecue....slogisj.
Lang zitten praten over de huizenmarkt....wellicht zit er in de toekomst nog een samenwerking in, we liggen elkaar goed.

En nu ben ik weer aan het werk. Daar gebeurt ook van alles....maar dat de volgende keer weer.

Paar foto's van het weekend:


Zus van Christine...met lekker biertje


Christine, Ava, Dave en vriendin van zus


Yahtzee!! (nee moeders, ik heb geen enkel potje gewonnen...zelfs de bonus nooit gehaald)


Avondeten maken


De waguh op de camping


Christine en haar moeder


Lekker drinken en eten...


Beetje gitaarspelen bij het vuur


Iv in camping outfit