Heftig onweer

Ben vrijdag naar een begrafenis geweest, m'n eerste in Canada. Het ging om de vader van een vriendin van mij. Gestorven aan kanker, 55 jaar...daar wordt niemand vrolijk van. Ik moet zeggen dat het me een beetje deed denken aan mijn eigen vader. Dat is al weer drie jaar geleden...maar toch nog best vers. Dat maakte het behoorlijk lastig....maar ja...opzij zetten en gaan. Voordeel is dat ik weet hoe het voelt. Dus ik heb haar daarmee een beetje kunnen helpen en ik weet hoe hard je steun van vrienden kunt gebruiken in deze situatie.
Het was een Italiaanse begrafenis....half in het Italiaans en half in het Engels. Het was in de kerk...veel gebeden en zang. Vreemd voor mij, maar wel mooi.

Hardverscheurend was oma....de moeder dus....die haar kind naar het graf brengt. Zij was zo verdrietig en aangeslagen...dat was heel heftig. Na de kerk zijn we in een lange rij auto's naar de begraafplaats gereden. Viel me op dat mensen hier wat meer respect hebben voor zo'n stoet dan in NL.

Ik dacht dat de man begraven werd...maar dat ging iets anders. Hij werd in een gat in de muur van het gebouw gestopt. Dit gat werd vervolgens gekit...stenen plaatje er tegenaan....en klaar is Clara! Dit vond ik een erg omslachtige en genante vertoning. Het was bovenaan de muur, dus die mannen die dit aan het doen waren hadden een liftje bij zich waar ze op stonden. Toen het eenmaal klaar was stond ik er naar te kijken en dacht ik:"tja...ga je naar je vader toe...sta je naar een muur te kijken waar nog meerdere mensen 'inliggen'....dat vind ik echt niks"
Geen idee waarom het zo ging...misschien ruimte gebrek.

Zaterdag heb ik voor werk een Saturday tour of homes gedaan. Een klant stuurt je een wensen lijst. Die voer je in het systeem in en dan komen er een boel te koop staande huizen uit. Die mail je naar haar toe. Vervolgens moet zij een top 6 kiezen en voor die huizen maak je een afspraak voor bezichtiging. Het leuke daaraan is dat je een redelijke tijd met zo'n klant samen bent en je dus een boel te weten kunt komen. Je kan een beetje een relatie opbouwen. Dat is perfect voor klanten die nog lang niet een kopen toe zijn. Zij leren wat meer over wat er te koop is in de markt, ik leer meer van de klant waardoor ik haar beter kan helpen. Daarnaast bied je iets van waarde aan, waardoor het vertrouwen stijgt. Was leuk.
Ik heb haar vandaag in het systeem gezet zodat ze iedere dag mail krijgt met de nieuwste te koop staande huizen....volgens haar wensen. En ik heb haar een soort bedankt kaartje gestuurd. Zo werkt dat dus :)

Zondag open huis gedaan...is niet mijn favoriete bezigheid...maar ja...het hoort er voorlopig even bij.

Zaterdagavond was Chris uit Kitchener hier. We hebben een hele gezellig avond gehad....thuis...Burger King...pub....en weer thuis. Met de nodige verschillende soorten alcohol in ons bloed zijn we gaan slapen. Volgende ochtend uit ontbijten met hem en zijn vriendin Christine. Was erg leuk....we kunnen het goed met elkaar vinden. Jammer dat ze niet in Toronto wonen...dat zou echt super zijn.

Morgen ga ik appartementen downtown bekijken. Niet dat ik er een klant voor heb, maar ik moet als nieuweling de stad op dit gebied beter leren kennen. Dus ik heb vandaag een afspraak of 15 gemaakt om verschillende units in verschillende gebouwen te bekijken. Dit is in één straat, allen met uitzicht op lake Ontario. Op deze manier wil ik me langzaamaan door de stad heen gaan werken.
Hierna ga ik op showings met m'n collega Natalie...dit is nog onderdeel van de training. Ik ben behoorlijk druk aan het worden...gelukkig.

Oh...en voor de mensen die iets van een explosie gezien hebben. Gasfabriekje in de hens. Ik zat zaterdagnacht hier op de bank.....een enorme klap...alles bewoog even...en ik dacht "zo...da's heftig onweer!" Nog een paar klappen....en toen niets meer. Het regende...en ik was dronken...dus heb er niet verder over nagedacht. Pas op zondag hoorde ik er van.
Het is behoorlijk ver weg....aan de andere kant van de stad (30-45 min rijden). Eén brandweerman is omgekomen en waarschijnlijk één medewerker.