1 Jaar Canada

Het is zo ver....vandaag ben ik een jaar in Canada.
Best wel een mooi moment.....leuk om even een beetje terug te kijken.

Het vreemde is dat mijn vertrek uit NL als gisteren aanvoelt....maar dat mijn eerste weken bij achternicht Marlo in Aurora uit een ander leven lijken te komen. Vreemd om bij iemand anders in huis te zitten....volgens de regeltjes te moeten leven. Gelukkig had ik gelijk een activiteit voor mezelf met het studeren voor mijn makelaars licentie. Iedere dag naar de bieb met mijn laptop om op het internet te kunnen werken.

Dingen die toen belangrijk waren zie ik nu als kleine stappen. Het halen van mn rijbewijs, regelen van ziekenfonds, etc. Je stelt jezelf steeds weer andere doelen.

Binnen een maand had ik een huisje gevonden en kon ik de dingen op mn eigen manier gaan doen, dat was een heerlijk gevoel. Buurt verkennen, stad verkennen...mensen leren kennen. Voor dat laatste ben ik zo snel mogelijk lid geworden van een gym om te kunnen squashen en van een poolcentrum om daar ook in competitieverband te gaan spelen. Dat zijn twee gouden grepen geweest. Ik heb daar veel mensen ontmoet en dat is een ongoing process.

Door veel uitgaan en veel te verkennen ken ik de stad inmiddels redelijk. Daarnaast heb ik een auto en ben erg druk met het opbouwen van een carriere. Die carriere is het laatste steentje wat ik in orde moet krijgen om me echt tevreden te kunnen voelen. Ik heb best het een en ander gedaan, maar dit moet voor mn gevoel lukken voordat ik echt kan denken dat mijn komst naar Canada geslaagd is. Dat klinkt misschien wat vreemd, maar ik vind dit zo'n belangrijk onderdeel van de eerste fase. De rest is allemaal niet zo moeilijk....dit werk is het lastigste onderdeel tot nu toe en het zal me veel voldoening geven als dit op rolletjes gaat. Vervolgens kan ik me weer nieuwe doelen gaan stellen.

Ik ben ook kritisch naar mezelf toe. Qua sociale contacten kan het nog wel beter....moet ik meer moeite in stoppen dan dat ik nu doe. Ik kan altijd het excuus gebruiken van "ja...maar da's moeilijk in dit land, dus verwacht niet te veel"...maar ja...daar schiet je weinig mee op. Daar moet ik aan blijven werken aangezien dat 1 van de sleutels naar een lang en succesvol verblijf in Canada is.

Als ik terugkijk heb ik het zoeken naar werk ook niet helemaal goed en uber gemotiveerd aangepakt. Ik zit nu wel op mn plekje....maar ik had wel wat eerder een beetje inkomen kunnen genereren om het me nu makkelijker te maken. Is nu achteraf gelul....maar wel weer een leermoment.

Samenvattend ben ik behoorlijk tevreden. Er zijn veel ups en downs...het is soms een groot gevecht om uit kuilen te komen. Het belangrijkste is dat ik nog steeds volledig achter mijn keus sta om naar hier te verhuizen. Ik kan me niet voorstellen dat ik binnen korte tijd terugga naar NL....zelfs niet op lange termijn. Mijn gevoelens voor NL aan de ene kant, die niet erg positief zijn, en het gevoel van 'thuis in Toronto' zijn daar de onderbouwing voor.

Ik realiseer me dat ik nog veel te bereiken en ondernemen heb. Maar het mooie is dat ik het prettig vind om op die manier te leven en de uitdagingen op te zoeken. Dat is een duidelijke verandering tov hoe ik in NL leefde. Ik merk dat ik als persoon veranderd ben, ik ben een stuk positiever en verdraagzamer geworden. Dat komt door het land en de mensen hier. Ik ben met een open mind naar hier gekomen en sta erg open om me aan te passen en dingen in me op te nemen. Canadezen laten zich vooral graag positief uit over zaken. Het negatieve slaan ze over. Dat kan in sommige gevallen heel vervelend zijn....maar ik vind het een erg welkome verandering tov NL. Het heeft voor mij als persoon in ieder geval veel goeds gedaan....ik probeer volgens dezelfde regels te leven....met uitzondering van probleem situaties waarin 'de waarheid' nodig is. Dan ben ik erg bereid om de Nederlander uit te hangen. :)

Canada is een prachtig land vol met leuke mensen en uitdagingen. Voor wie dat niet gelooft...kom maar eens kijken.
Tot zover dit bericht van het toeristisch bureau in Canada.