Ivar in Toronto: Kijk uit voor de fietspolitie

Ben gisteren op de fiets naar Lake Ontario gegaan, het was er een mooie dag voor met een graadje of 30. Ik ben over de grootste verkeersader van het centrum naar het zuiden gefietst. Deze straat heet Yonge street en is de langste straat ter wereld. Tot zo ver de toeristische info. Eenmaal downtown aangekomen ben ik gestopt bij een gitaarwinkel (had nog een standaard nodig) en heb wat gegeten. Vervolgens weer door richting lake. Het is een kleine 10km fietsen naar het meer, dus dat is best goed te doen. Je moet alleen goed uitkijken. Dat is best vervelend omdat ik zo graag om me heen wil kijken wat de omgeving te bieden heeft. Maar ja, ik leef liever wat langer om vervolgens langzamer te verkennen.

Toen ik bij het meer aankwam fietste ik ineens op een fietspad. Eindelijk dan, een Canadees fietspad. Is dat zo anders? Ja, het is volledig van asfalt...en...het grootste verschil....er is een snelheidslimiet! Volgens de borden mag je er niet sneller gaan dan 20km/u! Ik heb nog geen agent met een lasergun gezien...maar je weet het natuurlijk maar nooit. Helaas heb ik geen snelheidsmeter op mn fiets dus zat ik behoorlijk in de zenuwen....hopende dat ik de wet niet zou overtreden!

Het is prachtig daar en zal er zeker regelmatig naar toe gaan.
De weg terug was zwaarder. Ik moest alle heuvels die ik op de heenweg af was gereden ineens op rijden. Daarbij had ik als avonturier een andere route gekozen (geraden), waardoor ik op een mega heuvel terecht kwam. In het begin dacht ik nog "kom op jongen, gewoon een soort Rijnbrug...aanvallen die heuvel". Dat heb ik geweten, toen ik (wat later bleek) halverwege was had ik al een near death experience. Tja, zo leer je jezelf en het landschap weer kennen.
Bij thuiskomst ben ik nog even gaan zwemmen, daarna had mijn lichaam wel genoeg van me....het was een vermoeiende dag. Ik heb onderweg wat foto's gemaakt: